Την ίδια ώρα, αγορές, οίκοι αξιολόγησης, τράπεζες και πολίτες μαζί, προσπαθούν να καταλάβουν το τι προσπαθεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και η Τρόικα. Οι τρεις πλευρές της Τρόικας δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν ούτε στο ρόλο των μηχανισμών διάσωσης, ούτε στο αν η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της ή όχι, ούτε στα μέτρα που πρέπει να λάβει προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση. Το πιο πρόσφατο σενάριο κάνει λόγο για επέκταση του Μνημονίου (ή νέο Μνημόνιο) μέχρι το 2013 και χρηματοδότηση του από τον EFSF, ώστε να μπορέσει η χώρα μας να καλύψει το ταμειακό της έλλειμμα, το οποίο ήδη θα αρχίσει να γίνεται αισθητό σε λίγους μήνες. Σε αντάλλαγμα, και προκειμένου να κατευναστούν οι αντιδράσεις των Γερμανών φορολογουμένων, η Ελλάδα θα τιτλοποιήσει μελλοντικά της έσοδα (από ΔΕΚΟ, αποκρατικοποιήσεις, κρατικά λαχεία, κλπ.), και θα τα χρησιμοποιήσει ως εμπράγματη εγγύηση για την εκταμίευση του δανείου.
Πάντως, ακόμη και η ίδια η Γερμανία φαίνεται αποκομμένη από το σώμα της ΕΕ, προωθώντας τα δικά της συμφέροντα, την ίδια ώρα που η ΕΚΤ προσπαθεί να δείξει το δρόμο προς τη λύση.Η εμμονή μάλιστα της Γερμανικής πλευράς στη λιτότητα έχει προκαλέσει πρωτοφανή ύφεση στη χώρα, η οποία μάλιστα μπορεί να συγκριθεί (το δ' τρίμηνο του 2010) με αυτό που συνέβη στην Ιαπωνία με τον σεισμό και το τσουνάμι το Μάρτιο. Παράλληλα, η επαναφορά συνεχώς της λύσης για τη συμμετοχή των ιδιωτών στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, προκαλεί μαζική φυγή των πιστωτών από τα ελληνικά ομόλογα και απανωτές υποβαθμίσεις και άλλες τόσες απειλές από τους τρεις οίκους αξιολόγησης.
Το κυοφορούμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης τόσο του ελληνικού χρέους όσο και της οικονομίας φαίνεται ότι βρίσκει αντιμέτωπους όχι μόνο τους φορείς της χώρας μας αλλά και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη. Μετά την υπουργό Εργασίας, Λ. Κατσέλη, τώρα και ο υπουργός Υγείας. Ανδ. Λοβέρδος, μπαίνει στη λίστα των “αγανακτισμένων” προκαλώντας νέα ρίχτερ στο κυβερνητικό τοπίο (αν και οι δύο υπουργοί ξεκινούν από τελείως διαφορετικές αφετηρίες). Οι προτροπές «…να μιλήσει, επιτέλους, η κυβέρνηση με τη γλώσσα της αλήθειας» αποκάλυψε πριν από καιρό την αγωνία του κ. Λοβέρδου, η οποία είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής απαξίωσης προς την πολιτική της κυβέρνησης, την ώρα μάλιστα που οι επαναλαμβανόμενες και απέλπιδες προσπάθειες του πρωθυπουργού να δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας, για την κυβέρνησή του και για την πορεία της οικονομίας, πέφτουν συνεχώς στο κενό.
Την ίδια ώρα, παντελής είναι η έλλειψη συντονισμού του κυβερνητικού έργου και η εικόνα «διάλυσης» επιδεινώνεται συνεχώς. Υπουργοί καταφέρονται κατά υπουργών. Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος επικρίνουν υπουργούς με οξείς χαρακτηρισμούς. Στελέχη της κυβέρνησης και βουλευτές διατυπώνουν αμφιβολίες και σοβαρή κριτική για την ακολουθούμενη πολιτική, ενώ η αντιπολίτευση προωθεί “μαγικές” λύσεις. Άλλωστε, η στάση της, μετά μάλιστα και από το παράδειγμα της Πορτογαλίας, αναμένεται να τεθεί επί τάπητος από τους εκπροσώπους της Τρόικας, οι οποίοι βλέπουν την ελληνική πολιτική σκηνή να βρίσκεται υπό διάλυση.
Για ακόμη μία φορά, ένα ακόμη Eurogroup, αυτό της 16ης Μαΐου, υπόσχεται λύσεις και προτάσεις για την έξοδο από την κρίση. Ίσως να είναι από τις τελευταίες ευκαιρίες της πολιτικής ηγεσίας να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει...
Νικηφόρος Μαλεβίτης
Αλεξάνδρα Τόμπρα