O διάλογος για το Ασφαλιστικό έχει αναστατώσει πολλές κοινωνίες στην Ευρώπη γιατί δεν είναι μόνον θέμα οικονομίας, δεν είναι μόνο θέμα κοινωνίας είναι και θέμα ψυχολογίας, διάθεσης και προοπτικής.
1. Η κρυφή Ελπίδα της Κυβέρνησης είναι ότι αν καταφέρει και εφαρμόσει τους νόμους που ήδη υπάρχουν κι έχουν ψηφισθεί, τους νόμους που προβλέπουν Ενοποίηση Ταμείων, Μηχανογράφηση και ορθολογική διαχείριση των πόρων των Ταμείων αλλά και σταδιακή ενσωμάτωση των Αλλοδαπών στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, τότε ίσως η λύση του Ασφαλιστικού να μην είναι και τόσο τρομερή και επώδυνη, ίσως να μπορέσει να πάει στις εκλογές μ ένα πρόγραμμα αισιόδοξο και θετικό
2. Η Απόφαση της Κυβέρνησης (νομίζω και όλων των κυβερνήσεων στο μέλλον) είναι ότι, όποιο κι αν είναι το κόστος για τη λύση του Ασφαλιστικού, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ από τον Προϋπολογισμό.
Τον Προϋπολογισμό τον στηρίζουν κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Το Ασφαλιστικό το ίδιο. Όταν λοιπόν λέμε ότι ο κρατικός Προϋπολογισμός θα πληρώσει για τη λύση του Ασφαλιστικού είναι ίδια Τσέπη που πληρώνει. Γι αυτό και η κυβέρνηση απορρίπτει αυτή τη λύση
3. Ο αστάθμητος παράγοντας είναι το μέλλον. Σήμερα η Οικονομία μας κινείται με ρυθμό 4% ετησίως. Η Οικονομία τρέχει, παράγει αποτέλεσμα.
Τι θα γίνει όμως αν κάποια στιγμή περάσουμε σε μικρούς ή μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης όπως συνέβη με τις άλλες προηγμένες οικονομίες της Ευρώπης;
Θα προλάβουμε να θέσουμε τις βάσεις για το Ασφαλιστικό προτού ξεσπάσει η κρίση;
Γιαυτό, λοιπόν αυτή η Επιτροπή των Εμπειρογνωμόνων πρέπει, του χρόνου τέτοια εποχή, να καταθέσει ΤΟΛΜΗΡΕΣ προτάσεις.
Προτάσεις πέρα και πάνω από κόμματα και συνδικαλιστικές αγκυλώσεις. Αυτές τις προτάσεις θα τις πάρει η επόμενη κυβέρνηση μετά τις εκλογές για να τις διαμορφώσει σε συγκριμένες πολιτικές .
Χρήστος Ν. Κώνστας