Βεβαίως, εξηγούν, το έλλειμμα αξιοπιστίας δεν διορθώνεται από την μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται επίπονη και επίμονη προσπάθεια (κυρίως μέσα από την υλοποίηση των μέτρων των €13,5 δις) ώστε να καταδειχθεί με αδιαμφισβήτητο τρόπο η αλλαγή πορείας της οικονομικής πολιτικής, και της χώρας γενικότερα. Ωστόσο, η αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς έχει αρχίσει να βελτιώνεται αισθητά.
Η Ελλάδα φαίνεται, λοιπόν, ότι έχει υλοποιήσει καλύτερα του αναμενομένου τον Π2012 και έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ, επιπλέον, έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής που θα τη βοηθήσουν να βγει οριστικά από την κρίση. Ωστόσο, η καταβολή της δόσης των € 31,5 δισ. της χρηματοδοτικής βοήθειας από τη ΖτΕ και από το ΔΝΤ, η οποία έπρεπε να είχε καταβληθεί από τον Ιούνιο του 2012 εξακολουθεί να καθυστερεί. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να αφεθεί η Ελληνική οικονομία να λειτουργήσει και πάλι υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Διότι, οι ατέρμονες διεργασίες για την Ελλάδα που συνεχίζονται από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως σήμερα, δεν είναι ουδέτερες όσον αφορά την επίπτωσή τους στην ελληνική αλλά και τη συνολική ευρωπαϊκή οικονομία. Έχουν συμβάλλει ουσιαστικά στην εμβάθυνση της ύφεσης στην Ελλάδα και έχουν οδηγήσει στην ύφεση ολόκληρη τη Ζώνη του Ευρώ και όχι μόνο.
Ειδικότερα, η Ελληνική οικονομία πρέπει να λειτουργήσει στα επόμενα έτη, χωρίς τις αλλεπάλληλες ανεξέλεγκτες επεμβάσεις των δανειστών (αφού από το 2012 λειτουργεί ήδη με πρωτογενή πλεονάσματα) και επίσης χωρίς τις μικρόψυχες τοποθετήσεις πολιτικών παραγόντων της χώρας.
Διότι οι παρεμβολές αυτές το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να φθείρουν το οικονομικό κλίμα στη χώρα, το οποίο ήδη βρίσκεται σε καταθλιπτικά χαμηλά επίπεδα, και έτσι να αποτρέπουν την εισροή στην Ελλάδα ξένων επενδύσεων και κεφαλαίων και την επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και, κατά συνέπεια, να συντηρούν την ύφεση και την αυξητική πορεία της ανεργίας.
Από την πλευρά των δανειστών μας, συνεχίζει η Alpha, το νέο ζήτημα που τίθεται τώρα είναι η βιωσιμότητα του Ελληνικού δημοσίου χρέους. Το πρόβλημα αυτό στηρίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Πρώτον, ότι τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που λαμβάνονται στην Ελλάδα έχουν ελάχιστη επίπτωση όσον αφορά την αναγκαία μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων ή τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων και δεύτερον, ότι τα μέτρα αυτά έχουν δυσανάλογα μεγάλη επίπτωση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην εμβάθυνση και χρονική επέκταση της ύφεσης στην ελληνική οικονομία. Ειδικότερα, όσον αφορά στην δημοσιονομική προσαρμογή το EUROGRΟUP της 12ης Νοεμβρίου ενέκρινε το αίτημα της Ελλάδος για επέκταση της περιόδου προσαρμογής των δημοσίων οικονομικών της χώρας κατά δύο έτη. Ωστόσο, η επιμήκυνση αυτή της προσαρμογής συνοδεύεται από μία προκλητική υποεκτίμηση των αποτελεσμάτων των δραστικών μέτρων μείωσης των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων που ήδη επιβάλλονται στην Ελλάδα. Ενώ δηλαδή επιβάλλονται μέτρα ύψους € 10,6 δισ. το 2013 και επιπλέον μέτρα ύψους € 2,9 δισ. το 2014, καθώς και μέτρα δραστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που ακολουθούν μέτρα ύψους άνω των € 18 δισ. που επιβλήθηκαν το 2012 και εφαρμόζονται με ικανοποιητικό τρόπο, η Τρόικα εκτιμά ότι το πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης θα έχει ένα εξαιρετικά μικρό πλεόνασμα σο 2013 και το 2014 και ότι το αναγκαίο πλεόνασμα ύψους 4,5% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί μετά το 2015.
Και με βάση την επιμήκυνση και τον καταποντισμό των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας εκτιμάται από τους δανειστές μας χρηματοδοτικό άνοιγμα ύψους € 32 δισ. για το 2014-2016. Όλα αυτά θα ήσαν απλές ασκήσεις επί χάρτου αν δεν είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις συμβάλλοντας στη συνεχιζόμενη καταστροφή του οικονομικού κλίματος στην οικονομία, στην εμβάθυνση της ύφεσης και στην υπονόμευση αυτής της ίδιας της δημοσιονομικής προσαρμογής.