Το συμπέρασμα προκύπτει από εργασία που θα παρουσιαστεί από τη δασολόγο Βικτωρία Μεντέλη, τον βιολόγο Νικόλαο Κρίγκα και την καθηγήτρια του Τμήματος Βιολογίας του Α.Π.Θ. Δέσποινα Βώκου, στις εργασίες του 13ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας που ξεκίνησε χθες και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή με θέμα «Το πράσινο της ελπίδας: Η βοτανική σήμερα, θεωρία και πράξη».
Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η κ.Μεντέλη, στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής της διατριβής, μελέτησε την εκτός τόπου διατήρηση και εμπορία των ελληνικών ενδημικών φυτών.
«Πρόκειται στην ουσία για έρευνα που έγινε για πρώτη φορά στη χώρα μας σχετικά με την εμπορία ελληνικών ενδημικών φυτών μέσω διαδικτύου» λέει.
Αναζητώντας πληροφορίες σε ηλεκτρονικές σελίδες φυτωρίων από χώρες που παραδοσιακά εμπορεύονται φυτά σε Ευρώπη, Βόρειο Αμερική και Αυστραλία, η κ.Μεντέλη βρήκε ενδείξεις εμπορίας για 145 φυτά, περίπου δηλαδή για το 10% των ελληνικών ενδημικών φυτών.
«Εγινε στην ουσία αναζήτηση στο διαδίκτυο για το κάθε ένα από τα 1400 ενδημικά φυτά, επικεντρώνοντας κυρίως σε εξειδικευμένες ιστοσελίδες. Εκεί διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την αγορά αρωματικών, καλλωπιστικών αλλά και φαρμακευτικών φυτών της χώρας μας» δήλωσε η ερευνήτρια, διευκρινίζοντας ότι για κάθε φυτό καταγράφηκε η μορφή πώλησης (βολβός, σπέρμα, ζωντανό φυτό), η τιμή κατά μορφή, η χώρα πώλησης, οι πληροφορίες καλλιέργειας (εφόσον υπήρχαν) και η κατηγορία κινδύνου στην οποία ανήκει.
Κυρίως πάντως, φυτώρια ήταν αυτά που αναζητούσαν για αγορά ελληνικά φυτά και ιδιαίτερα ρίγανη, τσάι του βουνού και βολβώδη φυτά, φτάνοντας μέχρι τα 25 ευρώ για την αγορά ενός βολβού ελληνικής ορχιδέας ενώ η πιο κοινή μορφή πώλησης ήταν αυτή του ζωντανού φυτού. Από τα εμπορευόμενα είδη, 32 χαρακτηρίζονται ως απειλούμενα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενώ 37 έχουν εντοπιστεί σε ελάχιστες τοποθεσίες.
«Σύμφωνα με το νόμο για τη βιοποικιλότητα, απαγορεύεται η διακίνηση σπόρων και βολβών σπάνιων και απειλούμενων φυτών, ή ακόμη και φυτών που κάθε χώρα θεωρεί σημαντικά, όπως είναι τα ενδημικά» τονίζει η κ Μεντέλη. Παράλληλα, σύμφωνα και με το Πρωτόκολλο της Ναγκόγια, επιβάλλεται όχι μόνον η προστασία της βιοποικιλότητάς της χώρας αλλά και η άσκηση των δικαιωμάτων της που απορρέουν από την εθνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις σχετικά με την εκμετάλλευση των γενετικών της πόρων.
«Αν δηλαδή κυκλοφορήσει στο εξωτερικό ένα προϊόν που διαφημίζει ότι περιέχει ελληνικό κρόκο, η χώρα μας μπορεί να απαιτήσει δικαιώματα από την εκμετάλλευσή του» καταλήγει η κ. Μεντέλη.