Ειδικότερα, η Barclays Capital σημειώνει ότι με την επικείμενη συμφωνία ανάμεσα σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, θα αποφευχθεί η διαφαινόμενη διπλή απειλή της επιλεκτικής χρεοκοπίας και μιας ξαφνικής δημοσιονομικής συστολής, κάτι το οποίο θα οδηγούσε στο λεγόμενο «δημοσιονομικό γκρεμό». Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι χωρίς την αύξηση της οροφής του χρέους, η 1η Νοεμβρίου φαίνεται πιο πιθανό να είναι η ημέρα που οι επιλογές κρατικής χρηματοδότησης θα στερέψουν, δεδομένου του χρονοδιαγράμματος των πληρωμών του Δημοσίου.

Ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση, πάντως, η τράπεζα υποστηρίζει ότι δεν σημαίνει κατ 'ανάγκη πως θα υπάρξει αθέτηση των υποχρεώσεων του χρέους. Σύμφωνα με την ίδια, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών μπορεί να συνεχίσει να μετακυλύει τα ομόλογα που λήγουν, με την έκδοση νέου χρέους, αν και παραμένει ασαφές το κατά πόσον η αγορά θα επιτρέψει να λειτουργήσει αυτό ομαλά.

Όσον αφορά τις πληρωμές τόκων, η προσπάθεια να τους δοθεί προτεραιότητα θα ήταν δύσκολο λογιστικά και νομικά αμφισβητήσιμο , όπως επισημαίνει η Barclays, αλλά δεδομένου ότι καταβάλλονται, μέσω ενός συστήματος, χωριστά από όλα τα άλλα έξοδα , θα μπορούσε να είναι εφαρμόσιμo . Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποφυγή του default στους ομολογιούχους, αλλά θα επιβάλλει τη διακοπή άλλων πληρωμών.

Οι οίκοι αξιολόγησης θα το κρίνουν ως βραχυπρόθεσμη καθυστέρηση , παρά ένα καθαρό default , αλλά ο αντίκτυπος στην οικονομία θα εξακολουθεί να είναι σοβαρός.

Τελικά , ωθώντας τις πληρωμές σε καθυστέρηση θα ισοδυναμούσε με κλείσιμο αμέσως του ελλείμματος του προϋπολογισμού , κάτι που μεταφράζεται σε δημοσιονομική λιτότητα της τάξης του 4,2%, η οποία πιθανώς θα αντιστραφεί γρήγορα στη συνέχεια, όταν αποκατασταθούν οι καθυστερημένες πληρωμές. Σύμφωνα πάντα με την Barclays, δεν υπάρχουν άλλα πιθανά μέσα δανεισμού που να παρακάμπτουν το ανώτατο όριο του χρέους, χωρίς νομικές και πολιτικές επιπλοκές .