Ειδικότερα, ο ΣΕΒ επικεντρώνει τα αιτήματά του στο ενεργειακό, τονίζοντας ότι στις σύγχρονες οικονομίες, ένας από τους πρωταρχικούς άξονες στον σχεδιασμό και υλοποίηση της βιομηχανικής πολιτικής, είναι η ενεργειακή πολιτική. Ο Σύνδεσμος προτάσσει συγκεκριμένα:

• Τον καθορισμό του εθνικού ενεργειακού μίγματος.
• Την υιοθέτηση ορθολογικής πολιτικής ως προς τις ποικίλες χρεώσεις στις τρεις τάσεις «ώστε να αποκοπούμε από την ιστορική πρακτική των στρεβλών και αντιαναπτυξιακών τιμολογήσεων».
• Την τιμή του φυσικού αερίου, καθώς πρέπει επειγόντως να διασφαλίσει εκείνο που επέτυχαν οι ανταγωνιστές της χώρας: να πληρώνουν -και μάλιστα αναδρομικά- έως και 30% λιγότερο από εμάς.
• Τις επιπτώσεις της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών αερίων ρύπων στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία.
• Τη μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων που έχουν επιβληθεί στα ενεργειακά προϊόντα στα ελάχιστα που ισχύουν στην Ευρώπη.
• Το σχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Επισημαίνει, ακόμη, ότι ενώ στην Ευρώπη το ζήτημα της βιομηχανικής πολιτικής είναι πρώτο στην αναπτυξιακή ατζέντα μέχρι το 2020 και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες έχουν αποφασίσει, να αφιερώσουν στη βιομηχανική πολιτική την Σύνοδο Κορυφής του Φεβρουαρίου 2014, στην Ελλάδα ο όρος "βιομηχανική πολιτική", ενόψει και της ελληνικής Προεδρίας, δεν υπάρχει στον δημόσιο διάλογο.