Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο τέλος του 2007, μετά από "λαϊκά δικαστήρια" που είχαν στηθεί, τα Ταμεία επέστρεψαν τα δομημένα ομόλογα που είχαν αγοράσει και τα αντικατέστησαν με τα ομόλογα ελληνικού Δημοσίου. Εκεί κάπου η δημοσιότητα εξαντλήθηκε και στη συνέχεια μόνο σποραδικά πράγματα βγήκαν στην επιφάνεια, όπως π.χ. ο θάνατος ενός από τους κατηγορουμένους του Σοφοκλή Πρινιωτάκη.
Ωστόσο, κατά κοινή ομολογία γνωρίζουμε μόνο τη μισή ιστορία. Ίσως διέλαθε της προσοχής της κοινής γνώμης ότι τα ομόλογα, που πήραν των Ταμεία εκ των υστέρων σε αντικατάσταση των συνθέτων, είχαν εκδοθεί σε ελληνικό Δίκαιο. Επεστράφησαν, βέβαια, χωρίς ζημία για τα Ταμεία, καθώς τα τελευταία πήραν μέχρι κεραίας όλο το κεφάλαιο που επένδυσαν. Ωστόσο, τα σταθερά ομόλογα που αντικατέστησαν τα σύνθετα, στις αρχές του 2012 "κουρεύτηκαν" μαζί με πολλά άλλα, με το PSI.
Τότε, "ξέχασαν" πολλοί να πουν τι θα είχε συμβεί, αν τα Ταμεία είχαν κρατήσει τα δομημένα ομόλογα αντί για τα κρατικά με τα οποία τα αντικατέστησαν. Σίγουρα θα είχαν γλιτώσει το "κούρεμα", γιατί τα δομημένα είχαν εκδοθεί υπό το αγγλικό Δίκαιο. Η προχειρότητα με την οποία λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις στην Ελλάδα δυστυχώς στοιχίζει.
Επίσης, πολλοί δεν ξέρουν ότι η FSA, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Μεγάλης Βρετανίας, στη σχετική αναφορά που είχε κάνει η ΑΔΕΔΥ, απάντησε βάζοντας την όλη υπόθεση στο αρχείο και ξεκαθαρίζοντας έμπρακτα ότι η ιστορία αγοράς των σύνθετων ομολόγων έγινε βάσει της διεθνούς πρακτικής. Μόνο, που ορισμένοι φαίνεται να την αγνοούν ή καλύτερα την αγνόησαν και προκάλεσαν το γέλωτα σε όσους βλέπουν ότι στην Ελλάδα επικρατεί μια "εξαίρεση" στο πώς λειτουργούν οι αγορές, που τώρα παρακαλάμε...
Το τραγικό είναι ότι αυτό έγινε με αποτέλεσμα να διασυρθεί η χώρα, λάθρα να γίνει απαξίωση χρεογράφων, που εκδόθηκαν με τη σφραγίδα του ελληνικού Δημοσίου, πολύ πριν φυσικά γίνει το PSI. Τώρα πλέον μετά από τόσα χρόνια, που όροι όπως αγγλικό Δίκαιο, εκδότης ομολόγου, αξιοπιστία εκδότη κλπ, μπήκαν με φόρα στην καθημερινότητά μας μετά την άκρως επιτυχημένη έκδοση του πενταετούς ομολόγου της Ελληνικής Δημοκρατίας, καλό είναι να αναστοχαστούμε, ώστε να αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοια λάθη.
Ύστερα από επτά χρόνια, με όλους μας πιο εκπαιδευμένους σε οικονομική ορολογία έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό ότι εν τέλει θα είχαν αποφέρει τεράστιο όφελος στα ασφαλιστικά ταμεία εάν δεν είχαν επιστραφεί υπό το βάρος της σκανδαλολογίας. Δηλαδή, ήταν μια επένδυση χωρίς ζημία. Ακόμα, μάλιστα κι όταν επεστράφησαν αυτό έγινε χωρίς να πληγούν τα Ταμεία, καθώς πήραν μέχρι κεραίας όλο το κεφάλαιο που επένδυσαν.
Με δύο λόγια, καλό είναι το δίδαγμα αυτό να γίνει οδηγός για τις επενδύσεις αλλά και τη νοοτροπία που θα μας καθορίσει για μελλοντικές επιλογές. Μια και για να γίνει η πράξη το όνειρο θα πρέπει οι επενδύσεις να αξιολογούνται σωστά, να μην ενοχοποιούνται και ποινικοποιούνται a priori. Γιατί διαφορετικά, ελάχιστοι επενδυτές θα ρισκάρουν - ίσως με άγνοια κινδύνου- να αγοράσουν ελληνικό χρέος, να πραγματοποιήσουν άμεσες επενδύσεις, που τώρα παρά ποτέ η χώρα έχει ανάγκη.
Γ.Α.