Ούτε καν ο Αλέξης Τσίπρας, ο αρχηγός του αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος, ΣΥΡΙΖΑ, θέλει έξοδο. Προφανώς, για να κερδίσει τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, έχει ορκιστεί ότι «θα παραμείνουμε στο ευρώ, χωρίς αμφιβολία».
Ούτε κανένας άλλος -συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας- θέλει να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, για να λέμε την αλήθεια, ακόμα κι αν η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει βάλει τα τσιράκια της να διαδώσουν ότι το Grexit δεν αντιμετωπίζεται απολύτως αρνητικά. Εάν ο κ. Τσίπρας κερδίσει και επιβάλει άλλο ένα κούρεμα στους πιστωτές της χώρας και αντιστρέψει τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική λιτότητα, τότε θα έρθει το αντίο στην Ελλάδα. Επομένως ξεχνάμε την σιωπηλή –αλλά τελικά κούφια- απειλή από το Βερολίνο».
Ο πυρήνας της κρίσης για τον αρθρογράφο, είναι ένα νομισματικό chicken game. Και όπως γνωρίζουμε από τα παιχνίδια πολέμου, η πλευρά που φαίνεται να είναι πιο τρελή από την άλλη, σκοράρει. Οι ειδικοί το αποκαλούν αυτό «ορθολογικότητα του παραλογισμού». «Με αφρούς στο στόμα παίρνεις πιο εύκολα αυτό που ζητάς παρά αν ζητήσεις ήρεμα άλλα 100 δισ. ευρώ».
Ωστόσο προειδοποιεί ότι ο νομισματικός πόλεμος είναι σαν τον πυρηνικό πόλεμο. Όλοι ξέρουν πώς να ξεκινήσουν έναν, αλλά κανένας δεν ξέρει πώς θα τελειώσει. Ένα Grexit μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να «ξεφορτωθείς έναν ταραχοποιό γείτονα, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει την κατάρρευση του όλου του ευρώ».
Επομένως, πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά ελληνική κρίση. Η έκθεση της Αθήνας στους ξένους πιστωτές αυξάνεται για άλλη μία φορά. Και εάν ο Αλ. Τσίπρας πάρει την αυτονομία στο τέλος του μήνα, έχει υποσχεθεί ένα κύμα δημοσίων δαπανών ως ανταμοιβή στους υποστηρικτές του.
Ακόμη, υποστηρίζει ότι η Μέρκελ δεν έχει την Ευρώπη στο πλευρό της. Η Γαλλία και η Ιταλία, προσπαθούν να ξεφύγουν από την «επίδρασή» της για χρόνια. Μην μπορώντας, όπως η Ελλάδα, να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις στην αγορά και στην απελευθέρωση της οικονομίας, το Παρίσι και η Ρώμη αναζητούν ένα τέλος στη δημοσιονομική πειθαρχία, το οποίο θα τις επιτρέψει να κατανέμουν τα λεφτά τους (ή των πιστωτών τους) σε δαπάνες. «Το μεσογειακό mood δουλεύει για την Αθήνα», αναφέρεται στο άρθρο.
Και αν η Ελλάδα είναι μικρή, και μπορεί να διασωθεί ξανά, οι Γαλλία και Ιταλία μαζί αντιπροσωπεύουν το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης, το οποίο είναι η οικονομική στασιμότητα.
«Ξεχάστε το Grexit. Είναι οι ιστορικές τάσεις της Ευρώπης που θα πρέπει να μας ανησυχούν. Η πραγματική ανάπτυξη στην ΕΕ έχει υποχωρήσει. Το ίδιο και η ανάπτυξη της παραγωγικότητας. Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι τίποτα. Αλλά η Ευρώπη στο σύνολό της αρχίζει να μοιάζει σαν την Ελλάδα. Αυτή η θαυμάσια ήπειρος έχει εφεύρει τα πάντα, από την Αναγέννηση μέχρι το MP3 player. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ΕΕ είναι εξαιρετικά πλούσια. Το ΑΕΠ είναι στην πραγματικότητα λίγο μεγαλύτερο από αυτό των ΗΠΑ. Αλλά τα μακροπρόθεσμα στοιχεία ψιθυρίζουν στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα: Μεταρρύθμιση ή έρχεται παρακμή».