Αιτία αποτελούν τα προηγούμενα λάθη στο ελληνικό πρόγραμμα
Οι αρμόδιοι του Ταμείου για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και την ανάλυση των στοιχείων εκτιμούν πως τα μέτρα που περιέχονται στο βασικό πακέτο του 3% του ΑΕΠ (δηλαδή μέτρα 5,4 δισ. ευρώ) οδηγούν σε συρρίκνωση της οικονομίας μέχρι το 2018 τουλάχιστον κατά 2%-2,5% του ΑΕΠ.
Και μάλιστα αυτή η συρρίκνωση θα είναι το αποτέλεσμα των μέτρων, που αφορούν στους άμεσους και στους έμμεσους φόρους, χωρίς να συνυπολογιστούν οι επιπτώσεις που θα προκύψουν από τα μέτρα στο ασφαλιστικό σύστημα (περικοπές συντάξεων, απομείωση καταναλωτικής δαπάνης, κ.λ.π.).
Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία για να πετύχει στόχους ανάπτυξης (όπως αυτούς που προβλέπονται στο μνημόνιο και οι οποίοι θα έχουν σαν αποτέλεσμα "πρωτογενές πλεόνασμα” της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ), θα πρέπει από το 2016 ήδη και πολύ περισσότερο από το 2017, να αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς. Μάλιστα οι ρυθμοί ανάπτυξης πρέπει να είναι τόσο γρήγοροι ώστε να παραλληλίζονται με αυτούς της Κίνας, δηλαδή περισσότερο από το 5,5%-6%.
Υποστηρίζεται ότι αν τα μέτρα επιφέρουν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 2% - 2,5% μέχρι το 2018 τότε οι πραγματικοί ρυθμοί ανάπτυξης πρέπει να είναι τέτοιοι που να απορροφήσουν αυτή την συρρίκνωση και να την ξεπεράσουν τουλάχιστον κατά 3 έως 4 μονάδες.
Τα συμπεράσματα του διδύμου Λαγκάρντ-Τόμσεν και του επιτελείου τους έχουν προκύψει από την μελέτη των υπολογιστικών «λαθών» για τα οποία έχει κατηγορηθεί το ΔΝΤ στα δύο προηγούμενα προγράμματα-μνημόνια, τα οποία προκάλεσαν πολλαπλάσια ύφεση από εκείνη που είχε προβλεφθεί, με αποτέλεσμα η οικονομία να βρίσκεται βυθισμένη στην ύφεση εδώ και έξι χρόνια έχοντας απολέσει κάτι περισσότερο από το 25%-26% του ΑΕΠ μέχρι σήμερα.
Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους το ΔΝΤ επιμένει ότι το αισιόδοξο σενάριο για την ελληνική οικονομία θα μπορούσε να δώσει πρωτογενή πλεονάσματα μόλις 1,5% του ΑΕΠ το 2018 και σε καμία περίπτωση 3,5% του ΑΕΠ.
Εξ ού και η συζήτηση για επιπλέον μέτρα της τάξης του 2% του ΑΕΠ και η συμφωνία για τον επιπλέον "διορθωτικό” μηχανισμό που θα πρέπει να συμφωνηθεί μέχρι την 24η Μαΐου, ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχιση της "παρουσίας” και όχι της "συμμετοχής” του ΔΝΤ στο τρίτο κατά σειρά ελληνικό πρόγραμμα...
Μόνη λύση το χρέος
Η μοναδική διέξοδος σύμφωνια με τους επικεφαλείς του Ταμείου απέναντι σ' αυτό τον φαύλο κύκλο «μέτρων-ύφεσης» είναι η δυνατότητα χρηματοδότησης της οικονομίας από το εξωτερικό στο επίπεδο της αναχρηματοδότησης του ιδιωτικού και του κρατικού χρέους, πέραν των άμεσων παραγωγικών επενδύσεων.
Αλλά αυτό προϋποθέτει τη βεβαιότητα των αγορών για την βιωσιμότητα του χρέους και αυτό παραμένει ζητούμενο στην εν λόγω συμφωνία, καθώς ολόκληρη η συζήτηση, κατ' απαίτηση της Γερμανίας έχει προσαρμοσθεί στα εκλογικά της χρονοδιαγράμματα που απαγορεύουν στον κ. Σόιμπλε να φέρει θέμα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στο γερμανικό κοινοβούλιο μέχρι και το 2017, που πρόκειται να γίνουν οι προεδρικές εκλογές στην χώρα.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο πλαίσιο αυτό διαμορφώνεται και το κλίμα εν’ όψει της 24ης Μαΐου καθώς ολόκληρη η Ευρωζώνη (υπάρχει αποδοχή και από το ΔΝΤ), θέλει την Ελλάδα προσωρινά έξω από το κάδρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων που θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Βρετανία.