Οι δανειστές καταλήγουν σε μία κοινή θέση σε σχέση με το διάστημα 2019-2020, που θα περιλαμβάνεται στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το οποίο είναι υποχρεωμένη να καταθέσει η κυβέρνηση ως μέρος της β’ αξιολόγησης, ζητώντας από την Αθήνα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% επί του ΑΕΠ ετησίως. Τούτο σημαίνει ότι πιθανότατα εάν όχι σίγουρα θα απαιτηθούν νέα μέτρα, πέραν όσων προβλέπονται για το 2018, χρονιά κατά την οποία η κυβέρνηση ήδη έχει συμφωνήσει σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%.

Την ίδια ώρα, πρέπει να πειστεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πως η Ελλάδα δικαιούται να πάρει κάποιες ρυθμίσεις για το χρέος της και για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι θεσμοί να λάβουν εγγυήσεις για την τήρηση των συμφωνηθέντων από την ελληνική πλευρά. Όπου εγγυήσεις... βάλτε μέτρα.

Όλα τα νέα μέτρα θα πρέπει να περιγραφούν στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2017-2020.

Την ίδια ώρα, η Έφη Αχτσιόγλου βρίσκεται στις Βρυξέλλες για να συζητήσει τα Εργασιακά που παραμένουν ανοιχτά και "κολλάνε" κυρίως στις απαιτήσεις του ΔΝΤ. Οι επαφές της κα Αχτσιόγλου αναμένεται να θέσουν ψηλά στην ατζέντα των συζητήσεων το ζήτημα της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ελλάδα, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. 

Πηγές του υπουργείου Εργασίας αναφέρουν πως στο πλαίσιο αυτών των επαφών, «θα αναδειχθεί ότι η λειτουργία της συλλογικής αυτονομίας αποτελεί στοιχείο των κοινών συνταγματικών παραδόσεων των κρατών- μελών της ΕΕ και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξακολουθήσει να βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κατάσταση εξαίρεσης από το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο».

Υπό ασφυκτική πίεση, η κυβέρνηση καλείται να έρθει σε συμφωνία επί της ουσίας για ένα τέταρτο Μνημόνιο και φυσικά ο μόνος τρόπος για να το... περάσει, θα είναι να έχει να επιδείξει κάποιο χειροπιαστό και ουσιαστικό αποτέλεσμα σχετικά με το χρέος, το οποίο, έτσι κι αλλιώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναδείξει όλο το τελευταίο διάστημα σε μείζον θέμα.