Η κυβέρνηση, όπως διαπιστώνουν στη Βουλή, φαίνεται πως αντάλλαξε μια συζητήσιμης αξίας υποσχετική για το χρέος με σκληρά μέτρα που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, αφορολόγητου και συντάξεων, ασήκωτη αύξηση των εισφορών στους ελεύθερους επαγγελματίες και ομαδικές απολύσεις, ενώ την ίδια ώρα, η αποπληρωμή των υποχρεώσεων του Δημοσίου στην αγορά, οι οποίες με βάση το μνημόνιο έπρεπε να αποπληρωθούν ως τα μέσα του 2017, λόγω της πολύμηνης καθυστέρησης μετατίθεται για το καλοκαίρι του 2018…
Ακόμα κι έτσι πάντως, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί έχουν ορισμένο «καθαρό» πολιτικό χρόνο μπροστά τους, προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα αλλάξουν τις διαθέσεις στην αγορά και θα τονώσουν το επενδυτικό κλίμα.
Όμως στο σημείο αυτό κατά γενική ομολογία, αρχίζουν τα δύσκολα…
Διότι αδυνατεί να καταγράψει κανείς, κάποια «ώριμα έργα» τα οποία θα μπορούσαν να εκκινήσουν αμέσως και να δώσουν ένα παρήγορο τόνο ότι το παιχνίδι όντως αλλάζει.
Ακόμα και το Ελληνικό δεν λέει να πάρει μπρος, ενώ το υπουργείο Πολιτισμού σε ένα πεισματικό κρεσέντο αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς τα βάζει τώρα με τον ΟΛΠ-προσφιλή στόχο, όσων στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών αρνούμενοι να αποδεχθούν την πραγματικότητα.
Απομένουν οι ρητές υποχρεώσεις για ιδιωτικοποιήσεις κομβικών δημόσιων επιχειρήσεων και πωλητήρια σε κρατικές συμμετοχές, τα οποία σύμφωνα με τα «ΝΕΑ» της Τρίτης (ρεπορτάζ: Γ. Φιντικάκης) εκτείνονται σε εύφλεκτα πολιτικά τοπία: από την πώληση του 17% της ΔΕΗ, μέχρι την πώληση των ΕΥΔΑΠ (11%), ΕΥΑΘ (23%), ΟΤΕ (5%), ΔΕΠΑ (65%), ΕΛ.ΠΕ (35%) και αερολιμένα Ελευθέριος Βενιζέλος (30%) με βάση τις επιταγές του νέου επικαιροποιημένου Μνημονίου.
Η ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων που θα επαναφέρει την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος και θα επιτρέψει στις υγιείς επιχειρήσεις ευκολότερη πρόσβαση σε δανεισμό, εμφανίζει ήδη αρκετές προβληματικές πλευρές.
Στο μεταξύ το νέο παραγωγικό πρότυπο αναζητείται- είναι αμφίβολο αν θα είναι έτοιμο στο τέλος του 2017, όπως διακήρυξε ο πρωθυπουργός και πως θα χρηματοδοτήσει τις νέες προτεραιότητες- η γραφειοκρατία παραμένει στο ύψος της, οι περισσότεροι υπουργοί εξακολουθούν να αργούν γιατί κινούνται με τη δύναμη της κεκτημένης αδράνειας και όπως διαπιστώνει η αγορά, οι εξελίξεις δεν είναι καθόλου δύσκολο να καθηλωθούν και πάλι σε μια νέα στασιμότητα, στην οποία το μόνο που θα επείγει θα είναι η υπεράσπιση των κομματικών τιμαρίων.
Στο κλίμα αυτό, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κάνει ένα διήμερο ταξίδι αστραπή στην μακρυνή Κίνα, με σκοπό να αποσπάσει έναν σημαντικό ρόλο στον περιβόητο «Δρόμο του μεταξιού» που σχεδιάζει το Πεκίνο, ο οποίος σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ανέρχεται στο ιλιγγιώδες 1 τρις ευρώ.
Η Ελλάδα, όπως είναι κοινή διαπίστωση, χρειάζεται επειγόντως σχέδιο προκειμένου να σταματήσει ο κατακερματισμός δυνάμεων και να επανέλθει το αίσθημα μιας νέας συλλογικότητας. Και οι πολίτες, όπως επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα του στοιχήματος. Εκείνη που μετεωρίζεται αμφίθυμα γύρω απ΄ τον εαυτό της, είναι η πολιτική τάξη της χώρας.
Γιώργος Χατζηδημητρίου