Μάλιστα μετά κα τις χτεσινές ανακοινώσεις του ΔΝΤ, όπου καταγράφηκε μια εκ διαμέτρου αντίθετη με την υιοθετημένη από την κυβέρνηση πολιτική επιλογή, με έμφαση στις ευέλικτες σχέσεις εργασίας ,με αρνητική κριτική για την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, την αύξηση του κατώτατου κι επαναφορά της ευρωπαϊκής εργασιακής κανονικότητας, η κυβέρνηση επιδιώκει να κάνει όσο πιο σαφές γίνεται στους πολίτες ότι οι φιλελεύθερες εκ Σικάγου σκέψεις του Ταμείου δεν μπορεί να έχουν εφαρμογή πλέον στην μεταμνημονιακή Ελλάδα.

Με τον Κέυνς κι όχι με τοη σχολή του Σικάγου

Έτσι η ελληνική πλευρά τονίζει ότι η αποκατάσταση ενός μίνιμουμ πλαισίου εργασιακής κανονικότητας  σε συνδυασμό με την ενίσχυση της ψηφιοποίησης στο επιχειρείν και το δημόσιο μπορεί να επιφέρει αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και αύξηση της  εγχώριας ζήτησης. Επίσης η Αθήνα στις αναφορές της Ουάσιγκτον για τυχόν  αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση  και έξαρση της μαύρης εργασίας ειδικά σε μικρές επιχειρήσεις και τον τουρισμό αναφέρει ότι οι επιπτώσεις θα είναι στο ελάχιστο, καθώς μόλις ένα πολύ μικρό χαμηλό ποσοστό των εργαζομένων λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό.

Είναι προφανείς ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να δώσει μια πρακτική και ιδεολογικοπολιτική απάντηση στο Ταμείο με αιχμή τις κεϋνσιανές  πολιτικές και να την επικοινωνήσει στην ελληνική κοινωνία αλλά και στα κοινά των νέων, που εν όψει εκλογών έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Παράλληλα θέλει να σφραγίσει με εξαγορά ενός ποσοστού των ακριβών δανείων ένα «βελούδινο» διαζύγιο με το Ταμείο και να καταδείξει ότι οι εποχές «πόνου» για την ελληνική κοινωνία πέρασαν. Κάτι δηλαδή, όπως μεταφέρουν σε ιδιωτικές συζητήσεις πολιτικά στελέχη της κυβέρνηση, με ό,τι είχε κάνει ο Ερντογάν πριν χρόνια στην Τουρκία ξεπληρώνοντας «εν χορδαίς και οργάνοις» το ΔΝΤ.

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν στελέχη του υπ. Οικονομικών η διαχείριση του κουμπαρά  που χτίζεται από τα ομόλογα αλλά και από την δόση από τα ANFA’s ( κέρδη του ευρωσυστήματος από τα ελληνικά ομόλογα) θα πάει στα δάνεια του Ταμείου που κοστίζουν ακριβά. Βέβαια θα πρέπει να κλείσει η εκκρεμότητα με την ολοκλήρωση των 16 προαπαιτούμενων για τη δόση του 1 δισεκ. Γιαυτό, όπως εύκολα μπορεί να εκτιμήσει κάποιος, η πίεση για συμβιβασμό το άτυπο Eurogroup της 5ης Απριλίου στο Βουκουρέστι ή στο EuroWorkingGroup (EWG) της 25ης Μαρτίου στο με τους εταίρους είναι ακόμη πιο επιτακτική.

Πάντως χτες το ΔΝΤ επιβεβαίωσε τη συζήτηση για αποπληρωμή μέρους των δανείων που έχει χορηγήσει. Για το 2019 οι οφειλές προς το Ταμείο ανέρχονται στο 1,5 δισ. ευρώ και για το 2020 στα 2,2 δισ. ευρώ ενώ τα δάνεια που απομένουν συνολικά προς εξόφληση ανέρχονται στα 7,7 δισ. ευρώ. Η τελευταία δόση από αυτά, ύψους 300 εκατ. ευρώ, λήγει τον Ιούνιο του 2024.

Τα επιτόκια

Το ακριβό τμήμα των δανείων ανέρχεται σε 4,7 δισεκ. ευρώ κι έχουν επιτόκιο 4,9%. Σημειώνεται ότι το επιτόκιο που χορηγεί πιστώσεις το ΔΝΤ στις χώρες μέλη του διαμορφώνεται με μια εκτίμηση ρίσκου και ανάλογα με  την εθνική συμμετοχή στον κουμπαρά του ΔΝΤ (Η Ελλάδα έχει δώσει 1,6 δισ. ευρώ)

Στην περίπτωση δε που αποπληρωθεί το τμήμα αυτό του δανείου τότε από τη διαφορά τω επιτοκίων των ομολόγων αλλά και των κερδών από τα ANFAS (που είναι επιστροφή) θα προκύψει ένα όφελος 200 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Γιώργος Αλεξάκης