Η Gazprom, που ελέγχει κάτι παραπάνω από το 25% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου έχει συγκεντρώσει τεράστια κεφάλαια προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για τα μεγαλεπίβολα σχέδια της για εξαγορές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ανησυχίες πάντως προκαλούνται στο Λονδίνο, καθώς πολιτικοί από όλα τα κόμματα δεν φαίνονται να ενθουσιάζονται από την προοπτική της εξαγοράς της κρατικής του εταιρείας από έναν κολοσσό στον οποίο η ρωσική κυβέρνηση διατηρεί το 51%. Ο φόβος ότι μελλοντικά η ρωσική πλευρά μπορεί να χρησιμοποιήσει τον έλεγχο της ενέργειας ως πολιτικό και γεωστρατηγικό όπλο τρομάζει τους κυβερνώντες που εισηγούνται στον Τόνι Μπλερ τη θέσπιση νόμων που θα εμποδίσουν μια ενδεχόμενη εξαγορά. Ο βρετανός πρωθυπουργός όμως απέρριψε το ενδεχόμενο χρήσης τέτοιων τακτικών. Η εξαγορά πάντως της Centrica, που αναμένεται να κοστίσει γύρω στα 12 δισ. στερλίνες θα πρέπει να εγκριθεί πρώτα από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η Επιτροπή θα μπορούσε να μπλοκάρει την εξαγορά, προφασιζόμενη λόγους εθνικής ασφάλειας και την ανάγκη διασφάλισης του ελέγχου των ενεργειακών πηγών. Πάντως, η άποψη που προς το παρόν φαίνεται να κυριαρχεί- και την οποία ασπάζεται και ο βρετανός πρωθυπουργός- είναι ότι ο «ενεργειακός πατριωτισμός» δεν πρέπει να γίνει εμπόδιο στη σωστή λειτουργία της ελεύθερης αγοράς. Ο βοηθός διευθύνων σύμβουλος της Gazprom, Alexander Medvedev, βρίσκεται στο Λονδίνο για το Ρωσικό Οικονομικό Φόρουμ, επιβεβαίωσε ότι η Centrica, που ελέγχει το 58% των βρετανικών νοικοκυριών, βρίσκεται μεταξύ των υποψήφιων στόχων ενώ πρόσθεσε¨ «Με βάση την παρούσα οικονομική μας ισχύ είναι δύσκολο να βρεθεί εταιρεία που δεν θα ήταν πιθανός στόχος εξαγοράς». Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγες μέρες ο ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν προειδοποίησε ότι θα σταματούσε τη ροή φυσικού αερίου στην Ευρώπη, αν οι Ευρωπαίοι έβαζαν φραγμούς σε πιθανές εξαγορές εταιρειών τους από την Gazprom, καθιστώντας σαφές ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της Ρωσίας για να καταστεί η χώρα του μια παγκόσμια ενεργειακή και πολιτική υπερδύναμη. Και απ' ότι φαίνεται η πολιτική της "άγαρμπης ενεργειακής διπλωματίας", όπως την χαρακτήρισαν πολλοί, αρχίζει ήδη να αποδίδει καρπούς..