Αναλυτικά, για τη ρύθμιση των φορολογικών οφειλών η ΓΣΕΒΕΕ θεωρεί πως ο διαχωρισμός που γίνεται ανάμεσα σε φυσικά πρόσωπα/νομικές οντότητες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και νομικές οντότητες κερδοσκοπικού χαρακτήρα θα αφήσει χιλιάδες επιχειρήσεις εκτός ρύθμισης.

Ο αριθμός των δόσεων που προβλέπονται για αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και τα εισοδηματικά κριτήρια που θέτονται, δεδομένου ότι αφορούν τα εισοδήματα του 2017, δημιουργούν προϋποθέσεις αποτυχίας την εν λόγω ρύθμισης κάτι που το έχουμε βιώσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια με ανάλογες ρυθμίσεις.

Η αρχιτεκτονική της συγκεκριμένης ρύθμισης δεν λαμβάνει τον κρίσιμο παράγοντα της έλλειψης ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, σχολιάζει η συνομοσπονδία.

Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι η περίοδος ένταξης είναι μόλις 1,5 μήνας, ήτοι μέχρι τις 26/6/2019. Επιπλέον δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη ότι κάποιες επιχειρήσεις ενδεχομένως να έχουν πολλαπλές οφειλές (ασφαλιστικές, φορολογικές κλπ) δημιουργώντας τον κίνδυνο να συμπαρασύρει σε μερική αποτυχία και τις άλλες ρυθμίσεις που εισάγονται. 

Αν οι ρυθμίσεις για τις φορολογικές οφειλές είχαν οικοδομηθεί με την αρχιτεκτονική εκείνων για τις ασφαλιστικές οφειλές θα είχαν δημιουργηθεί ισχυρές προϋποθέσεις για οριστική επίλυση του προβλήματος της υπερχρέωσης των επιχειρήσεων προς το Δημόσιο, αναφέρει η ΓΣΕΒΕΕ

Όσον αφορά επιμέρους διατάξεις που εισάγονται με το Σ/Ν και δεν αφορούν ρυθμίσεις οφειλών επισημαίνει πως:

• Η πρόβλεψη περί ύπαρξης βάσιμου λόγου απόλυσης, δημιουργεί πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις στις επιχειρήσεις, χωρίς να παρέχει ουσιαστική πρόσθετη κατοχύρωση στους εργαζόμενους. Αντίθετα μπορεί να οδηγήσει τους εργοδότες να αποφεύγουν να συνάπτουν με το προσωπικό τους συμβάσεις αορίστου χρόνου και να προτιμούν την "εύκολη" λύση της πρόσληψης προσωπικού με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.
• Η πρόβλεψη περί καταχώρησης της ετήσιας κανονικής άδειας στο ΠΣ Εργάνη, έως και μία (1) ώρα μετά την έναρξη πραγματοποίησής της θα δημιουργήσει πρόσθετο γραφειοκρατικό και διοικητικό κόστος συμμόρφωσης στις επιχειρήσεις, χωρίς μάλιστα να παρέχει κάποια επιπρόσθετη κατοχύρωση στους εργαζόμενους.

Στις παραπάνω ρυθμίσεις δεν λαμβάνεται υπόψη ότι το διοικητικό κόστος συμμόρφωσης των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις καθώς δεν έχουν ούτε οργανωμένα λογιστήρια ούτε και νομικά τμήματα. Με άλλα λόγια γραφειοκρατικοποιείται ασφυκτικά ένα πλαίσιο που σε γενικές γραμμές λειτουργεί ικανοποιητικά και που τελικά εάν υιοθετηθεί θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που ευαγγελίζεται ότι θα επιλύσει.