«Για τον λόγο αυτό ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν κάλεσε μυστικά κυβερνητικούς εκπροσώπους της Γαλλίας και της Γερμανίας στην Ουάσιγκτον, ώστε να τους πείσει για την αναγκαιότητα άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ωστόσο οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ στη συνάντηση αυτή αντιμετώπισαν την κάθετη άρνηση των Ευρωπαίων ομολόγων τους, κυρίως των Γάλλων. Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ γνώριζαν ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο και με την αναδιάρθρωσή του θα καθησυχάζονταν οι αγορές και θα απομακρυνόταν το ρίσκο μιας χαοτικής πτώχευσης της Ελλάδας καθώς και ο κίνδυνος επιμόλυνσης και άλλων ευάλωτων χωρών της Ευρωζώνης. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι της Γαλλίας και Γερμανίας, όπως και ο τότε Πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ, πίστευαν ότι με την αναδιάρθρωση οι ευρωπαϊκές Τράπεζες, που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, θα έπρεπε να καταγράψουν ζημιές στους ισολογισμούς τους, γεγονός που θα κλόνιζε την αξιοπιστία τους» σημείωσε ο Π. Ρουμελιώτης μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ και συμπλήρωσε πως η τότε κυβέρνηση «δεν έδειξε διατεθειμένη να ασπαστεί την ιδέα του ΔΝΤ για αναδιάρθρωση του χρέους».
«Η Ελλάδα οδηγήθηκε ως πρόβατο επί σφαγήν και αποδέχτηκε ένα βίαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρυθμίσεων, δηλαδή αυστηρής λιτότητας» ανέφερε.
«Από τη στιγμή που απορρίφθηκε η επιλογή της άμεσης αναδιάρθρωσης του χρέους, έπρεπε το πρόγραμμα να προβλέπει μια βίαιη διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος (15% του ΑΕΠ το 2009), δηλαδή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό ήταν αναγκαίο ώστε να μη συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη αύξηση του χρέους και καταστεί αυτό πιο προβληματικό, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα σε πτώχευση», υπογράμμισε ο Π. Ρουμελιώτης και πρόσθεσε πως οι λανθασμένοι υπολογισμοί του ΔΝΤ συνέβαλαν στη δραματική μείωση των εισοδημάτων και του ΑΕΠ και οδήγησε στο ζημιογόνο για τα Ταμεία PSI του 2012.
Ερωτηθείς για το αν όλα έγιναν για τις τράπεζες της Ευρωζώνης, ο ίδιος απαντά καταφατικά. «Όμως, ενώ οι τράπεζες περιόρισαν τις ζημιές τους από την καθυστερημένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η χώρα υπέστη μια μεγάλη καταστροφή. Χρειάστηκαν μεγάλες θυσίες από έναν ολόκληρο λαό για να αντιμετωπιστεί η κρίση αυτή. Ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της χώρας καταστράφηκε».
Ο Π. Ρουμελιώτης ανέφερε ότι η λύση το 2010 ήταν η άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. «Η Citi, αλλά και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί φορείς, είχαν υπολογίσει στις αρχές του 2010 ότι μια απομείωση του ελληνικού χρέους, κατά 30-40% από την αρχή της κρίσης, θα καθιστούσε βιώσιμο το ελληνικό χρέος (στο 75-80% του ΑΕΠ). ΄Ετσι δε θα χρειαζόταν μια βίαιη χρονικά δημοσιονομικη προσαρμογή και οι συνέπειες στο ΑΕΠ, τα εισοδήματα και την απασχόληση θα ήταν πολύ λιγότερο αρνητικές».