Ειδικότερα, όπως αναφέρει: «Παρακολουθώντας τις εξελίξεις των συνομιλιών της Συνόδου Κορυφής για το Ταμείο Ανάκαμψης είναι λογικό να εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για το χάσμα των θέσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το παρασκήνιο και την αδυναμία εξεύρεσης, έστω και μιας συμβιβαστικής λύσης στο τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες ανεξαιρέτως οι χώρες της ΕΕ.

Οι διαβουλεύσεις των 27 ηγετών της ΕΕ δεν εξελίχθηκαν σε μια ξεκάθαρη συμφωνία, όπως θα άρμοζε στη περίσταση μιας άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης, αλλά επικεντρώθηκαν σε συμβιβαστικές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο στις συνομιλίες. Σε μια δύσκολη κατάσταση θα ήταν αποδεκτή μια δύσκολη διαπραγμάτευση, για το καλύτερο όλων σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο για τους 4+1 “φειδωλούς” του βορρά. Ο συμβιβασμός από μόνος του δεν μας παραπέμπει στην απόλυτη συμφωνία, ούτε στο απαιτούμενο αποτέλεσμα, αλλά μάλλον στην επιβολή της θέσης των 5 στους 27. Εάν μάλιστα κανείς θα ήθελε να είναι πιο οξύς θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και εκβιασμό, αλλά εμάς τους Έλληνες αυτό δεν μας εκπλήσσει.

Άλλωστε, μετά από τρία μνημόνια και εννέα χρόνια προαπαιτούμενα, κάτι παραπάνω ξέρουμε. Το ζητούμενο πλέον σε μία έκτακτη υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση, είναι έστω και έτσι να οριστικοποιηθεί ο συμβιβασμός σε συμφωνία, χωρίς άλλες τροποποιήσεις προς το χειρότερο και επιτέλους να αρχίσει να υλοποιείται με την εκταμίευση των κονδυλίων. Εάν μάλιστα η παράταση των διαβουλεύσεων, συνιστά όπως λέγεται ένα “σοβαρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση”, τότε η ΕΕ δεν βηματίζει, ούτε καν στραβά αρμενίζει, απλώς επιπλέει ακυβέρνητη».