Στο πλαίσιο αυτής της ενδιαφέρουσας συζήτησης που ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία μέσα από μία σειρά δυναμικών και εμπεριστατωμένων τοποθετήσεων, ηγέτες του κλάδου μίλησαν για τη διαχείριση μη εξυπηρετούμενων δανείων στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό ο έμπειρος τραπεζίτης, μεταξύ άλλων, είπε: «Σε ένα γενικό πλαίσιο τρεις είναι οι κύριες προκλήσεις που αναδύονται για το τραπεζικό σύστημα: Το υψηλό απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, η χαμηλή κερδοφορία των τραπεζών, λόγω της απόσυρσης της φθηνής ρευστότητας που παρείχε η ΕΚΤ στις τράπεζες, και η αύξηση του κόστους δανεισμού τους για την έκδοση ομολόγων. Η αύξηση των επιτοκίων, η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες αθετήσεις πληρωμών.»
Αναφερόμενος στην αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στη Νότια Ευρώπη, ο κ. Κορμάς δήλωσε επίσης: « Οι τράπεζες στην Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Κύπρο θα μπορούσαν δυνητικά να υποστούν μερικές από τις μεγαλύτερες αυξήσεις στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Αντίθετα η Γαλλία, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο θα μπορούσαν να είναι οι χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις. Από την πλευρά τους οι ελληνικές τράπεζες μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να παρατηρούν αυξήσεις στα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους, θεωρώντας, μάλιστα, ότι οι επιπτώσεις θα είναι τελικά περιορισμένες, λόγω της δυναμικής πορείας του τουρισμού και των πολύ προσεκτικών κατανομών που έχουν κάνει.»
Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα ο κ. Κορμάς σημειώνει: «Τα συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια και οι τιμές των ακινήτων είναι ένα ζήτημα που επιδεινώνεται από τα αυξημένα επιτόκια και φυσικά από το χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα λόγω του πληθωρισμού. Η αύξηση της προσφοράς μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από το αναμενόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα για την κοινωνική στέγαση, την άρση των νομικών εμποδίων στους πλειστηριασμούς από τους διαχειριστές χρέους , και τον εξορθολογισμό των βραχυχρόνιων μισθώσεων.»
Κλείνοντας την παρουσία του στη συζήτηση, ο κ. Κορμάς αναφέρθηκε στις εταιρείες που αν και παράγουν ρευστό, μετά την κάλυψη των λειτουργικών και πάγιων εξόδων τους έχουν κεφάλαια μόνο για να εξυπηρετήσουν τους τόκους των δανείων τους, αλλά όχι το ίδιο το χρέος.
«Πρόκειται για εταιρείες οι οποίες εξαρτώνται από την αναχρηματοδότηση του χρέους που λήγει για τη συνέχιση της ύπαρξής τους. Τέτοιες εταιρείες – «ζόμπι», θα υποφέρουν από την αύξηση των επιτοκίων για τον κατευνασμό του πληθωρισμού. Αυτό θα συμβεί γιατί υπάρχει σύνδεση μεταξύ των χαμηλών επιτοκίων και των εταιρειών "ζόμπι", οι οποίες θα είχαν κλείσει αν τα επιτόκια δεν θα ήταν τόσο χαμηλά, "κλέβοντας" την παραγωγικότητα από την υπόλοιπη οικονομία».
