Σύμφωνα με το υπουργείο, συγκεκριμένες ελληνικές διεκδικήσεις που έχουν ικανοποιηθεί είναι οι εξής: 1. Διασφαλίζεται πλέον σαφής εξαίρεση του εργατικού δικαίου από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας και κατοχυρώνονται τα θεμελιώδη εργατικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία. 2. Υπάρχει πλήρης εξαίρεση των υπηρεσιών υγείας και φαρμακευτικών υπηρεσιών, του οπτικοακουστικού τομέα, των υπηρεσιών δικαστικών επιμελητών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων, τυχερών παιχνιδιών και καζίνο. 3. Διασφαλίζεται η ουδετερότητα της Οδηγίας ως προς τις φορολογικές διατάξεις. 4. Εξαιρείται ρητά το ποινικό δίκαιο. 5. Εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας ευαίσθητοι τομείς, όπως οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες προσωρινής απασχόλησης και οι υπηρεσίες security. 6. Διασφαλίζεται ουδετερότητα της Οδηγίας Υπηρεσιών σε σχέση με την Οδηγία αμοιβαίας αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων, που ρυθμίζει τη διασυνοριακή παροχή για επαγγέλματα όπως του ξεναγού. Ως προς το επάγγελμα αυτό, η Οδηγία των Υπηρεσιών δεν επηρεάζει πλέον το δικαίωμα κάθε Κράτους – Μέλους να λαμβάνει μέτρα για να προωθεί και να προστατεύει την πολιτιστική και γλωσσική διαφοροποίηση. Ως προς τη διασυνοριακή παροχή υπηρεσιών: Η «Αρχή της Χώρας Καταγωγής», έχει μετονομαστεί σε «Ελευθερία Παροχής Υπηρεσιών», και σε μεγάλο βαθμό προσεγγίζει επί της ουσίας στις ελληνικές θέσεις. Συγκεκριμένα : § Το Κράτος – Μέλος υποδοχής της υπηρεσίας έχει το δικαίωμα να επιβάλει οποιεσδήποτε απαιτήσεις θεωρεί απαραίτητες με βάση τις αρχές της μη διάκρισης, της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας. § Το Κράτος – Μέλος υποδοχής της υπηρεσίας, ασκώντας πλήρη εποπτεία, νομιμοποιείται να επιβάλει όρους στον πάροχο για τη διασφάλιση της κοινωνικής πολιτικής, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας, την προστασία του περιβάλλοντος και του καταναλωτή. Η νομιμοποίηση αυτή, όμως, διακρίνεται από ασάφειες, οι οποίες χρήζουν διευκρινίσεων. · Περιορίζεται το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας, ως προς την διασυνοριακή παροχή υπηρεσιών, καθώς εξαιρείται ρητά το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, το οποίο ρυθμίζει τις περιπτώσεις επίλυσης διαφορών και αντιδικίας μεταξύ παρόχου και πελάτη, καθώς και τις συμβατικές υποχρεώσεις. · Εξαιρούνται από τη διασυνοριακή παροχή οι Υπηρεσίες Γενικού Οικονομικού Ενδιαφέροντος.