ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΕΣΥΕ: 2,1 εκατ. Ελληνες αντιμέτωποι με τη φτώχεια

12:32 - 26 Ιαν 2006 | Οικονομία
Το 20% του πληθυσμού της χώρας διέμενε το 2003 σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα, έναντι του 21% του 2002, καθώς 799.530 νοικοκυριά με 2.126.750 μέλη βρίσκονταν αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας, σύμφωνα με την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, της ΕΣΥΕ. Ενθαρρυντικό το συμπέρασμα της έρευνας για μείωση των οικονομικών ανισοτήτων.
Ειδικότερα, όπως προέκυψε από την έρευνα, η οποία χρησιμοποιεί ως έτος αναφοράς το 2003, το χρηματικό όριο της φτώχειας ανέρχεται στο ετήσιο ποσό των 5.300,18 ευρώ ανά άτομο και σε 11.130,37 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικους και δύο εξαρτώμενα παιδιά. Με βάση το κριτήριο αυτό, το 20% του πληθυσμού της χώρας διέμενε το 2003 σε νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα (πριν τις κοινωνικές μεταβιβάσεις και το κόστος στέγασης), ενώ το έτος 2002 το ποσοστό του πληθυσμού ανερχόταν σε 21%. Επισημαίνεται ότι ο παραπάνω δείκτης, υπολογιζόμενος με την ίδια μεθοδολογία, κατά την τελευταία δεκαετία για την οποία είναι διαθέσιμες μετρήσεις, παρουσιάζει σχετική σταθερότητα κυμαινόμενος μεταξύ 20% και 23%. Το ποσοστό κινδύνου οικονομικής επισφάλειας, αφού αφαιρεθεί το κόστος στέγασης (ενοίκιο, λογαριασμοί κοινής ωφέλειας, συντήρηση κατοικίας κλπ. ) ανέρχεται σε 27%. Το ποσοστό κινδύνου οικονομικής επισφάλειας, πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται σε 39,8%, ενώ όταν περιλαμβάνονται οι συντάξεις σε 22,7%. Ο κίνδυνος οικονομικής επισφάλειας, υπολογιζόμενος με εναλλακτικές διαχωριστικές γραμμές των 40%, 50% και 70% του συνολικού διαθέσιμου διάμεσου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε ποσοστό 7,5%, 12,8% και 27,6%, αντίστοιχα. Μείωση της οικονομικής ανισότητας Ο δείκτης S80/S20, που εξετάζει το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού και το συγκρίνει με το 20% του φτωχότερου, ανέρχεται στο 6%. Το 2002 ο δείκτης αυτός ανερχόταν στο 6,6%. * Το ποσοστό κινδύνου οικονομικής επισφάλειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες (21,1%) σε σχέση με τους άνδρες (18,9%).
* Ο κίνδυνος οικονομικής επισφάλειας για παιδιά ηλικίας 0-15 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε ποσοστό 19,7%.
* Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπολογίζεται σε ποσοστό 28,2%, ενώ για άτομα ηλικίας 16 έως 24 ετών σε ποσοστό 23,5%.
* Οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν λιγότερο από τους ανέργους και τους μη οικονομικά ενεργούς (συνταξιούχοι, νοικοκυρές κλπ.). Το ποσοστό οικονομικής επισφάλειας των εργαζομένων ανέρχεται σε 13,1%, ενώ των μη εργαζομένων σε 26,1%.
* Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ιδιόκτητη κατοικία απειλούνται από οικονομική επισφάλεια κατά 20,1%, ενώ τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία κατά 19,7%. Αυτό ερμηνεύεται από το γεγονός ότι τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές ενώ έχουν υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης (97%), απειλούνται από τη φτώχεια υπερδιπλάσια του ποσοστού του συνόλου της χώρας, επειδή στις περιοχές αυτές κατοικούν άτομα ηλικιωμένα με χαμηλό εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο χαμηλότερο από τις άλλες περιοχές.
* Ο κίνδυνος οικονομικής επισφάλειας νοικοκυριών με εξαρτώμενα παιδιά και χωρίς εργαζόμενα μέλη ανέρχεται σε 51,9% του συνόλου των νοικοκυριών αυτής της κατηγορίας, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για νοικοκυριά χωρίς παιδιά και χωρίς εργαζόμενα μέλη ανέρχεται σε 29,2%.
* Οι αμοιβές των μισθωτών ανδρών υπερτερούν των αντιστοίχων των γυναικών, κατά 10%. Μείωση του βάθους του κινδύνου της φτώχειας Το βάθος (χάσμα) της φτώχειας, το οποίο αναφέρεται στην εισοδηματική κατάσταση των ατόμων, που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχεται στο 24,5%, που σημαίνει ότι πάνω από το 50% των φτωχών κατέχουν εισόδημα μεγαλύτερο από το 75,5% του ορίου της φτώχειας, δηλαδή πάνω από 4.000 ευρώ, ετησίως, ανά άτομο. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2002 ήταν 30,5%. Ένταση του κοινωνικού αποκλεισμού Από τη μελέτη των δεικτών μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι ο δείκτης του κινδύνου της φτώχειας, από μόνος του, δε επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για την ευημερία αυτών που δεν χαρακτηρίζονται στην έρευνα ως φτωχοί. Δηλαδή, δεν είναι αποκλεισμένος μόνο ο φτωχός, αλλά και εκείνος που είναι εισοδηματικά μη φτωχός, αλλά αποστερείται βασικών αγαθών και υπηρεσιών, όπως η εκπλήρωση βασικών αναγκών, οι συνθήκες στέγασης, η ποιότητα ζωής, η υγεία και η δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, η εκπαίδευση, η αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, ο βαθμός επιβάρυνσης των δαπανών σ
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.