Με καθυστέρηση μηνών, η Μονή ζητεί την επιείκεια των Αγιορειτών «διότι ακουσίως και απροβλέπτως εγένετο παραίτιος επαχθούς καταστάσεως εις τον Ιερόν ημών Τόπον».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Το Βήμα, στην επιστολή τους σημειώνουν ότι: «Η Μονή θα ήθελε να ζητήσει συγγνώμην, διότι εν τη εξασκήσει του έργου της, μεθ' υπερβάλλοντος ίσως ζήλου, το Σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον και τα εν γένει πιστά τέκνα της Εκκλησίας εγένοντο αποδέκται δυσμενών σχολίων».

Ωστόσο, παρά τον σάλο που προκλήθηκε και τα πολιτικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν, οι μοναχοί αμύνονται των θέσεών τους, καθώς όπως επισημαίνουν η επαχθής αυτή κατάσταση ξεκίνησε «από της κοινής και αυτονοήτου προσπαθείας πασών των Ιερών Μονών δια την αξιοποίησιν της τυχούσης εκάστη περιουσίας».

Ακόμη, οι μοναχοί αναφέρουν ότι θεωρούν άδικο και πέραν πάσης λογικής με αφορμή αυτό το θέμα «να προσβάλληται όχι μόνον η πνευματική υπόστασις αυτής, αλλά να καταγγέλληται συλλήβδην το Αγιον Όρος, να πλήττωνται οι θεσμοί τους, να απαξιώνωνται αι διαχρονικαί αξίαι του, να διαταράσσηται η συνεργασία με την Πολιτείαν και να αναστέλληται η επίλυσις των εκκρεμών θεσμικών και λειτουργικών ζητημάτων αυτού».