Στην καλλίτερη περίπτωση, οι κομματικές νεολαίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από τάγματα αφισοκολλητών και χειροκροτητών, που διατηρούνται σε κατάσταση ύπνωσης και ξυπνούν σε προεκλογικές ή όταν ο αρχηγός αποφασίσει να μιλήσει σε δημόσια εκδήλωση.Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, ακόμη και αυτές οι δραστηριότητες έχουν υποβαθμιστεί, καθώς τα κόμματα καταφεύγουν στις υπηρεσίες επαγγελματιών για να αναρτήσουν τις αφίσες και τα πανό τους. Ειδικά στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, η δημόσια δραστηριότητά τους περιορίζεται στις φοιτητικές εκλογές που μόνον ειρωνικά χαμόγελα και σχόλια προκαλούν. Αυτή όμως είναι η καλλίτερη περίπτωση…Στην πραγματικότητα οι κομματικές νεολαίες έχουν καταντήσει θερμοκοιτίδες των πελατειακών σχέσεων που χαρακτηρίζουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Καμία σχέση με ιδεολογίες, τριβή ιδεών ή πολιτική ζύμωση. Αντίθετα, στενότατη σχέση με υποθήκες για μελλοντικό διορισμό στο δημόσιο, ή σε βουλευτικά και κομματικά γραφεία. Η και για να περάσουν μπέϊκα στο στρατό. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που είναι στις κομματικές νεολαίες αυτό έχουν κατά νου. Το βόλεμα χωρίς κόπο, δίχως να παλέψουν στη ζωή τους. Συχνά, η πρακτική των πελατειακών σχέσεων αρχίζει μέσα στην κομματική, όπως εκεί αρχίζει και η θητεία στη διαφθορά. Επανειλημμένα έχει καταγγελθεί ότι νεολαίοι κομματικοί παράγοντες υπόσχονται σε δικά τους παιδιά δωμάτια σε φοιτητικές εστίες, ακόμη και ότι θα τους εξασφαλίσουν βαθμό στα μαθήματά τους, πολλές φορές με το αζημίωτο. Για να μη μιλήσουμε για τις απερίγραπτες συμπεριφορές σε εσωτερικές εκλογές και αυτό ισχύει τόσο για τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ, όσο και για τη νεολαία της ΝΔ. Για τη νεολαία του ΚΚΕ δεν ξέρουμε γιατί εκεί παραδοσιακά τα πάντα γίνονται εν κρυπτώ και παραβύστω, αλλά το βέβαιο είναι ότι οι διαγραφές πάνε σύννεφο. Για να ξαναγυρίσουμε όμως στην απόφαση του κ. Παπανδρέου, αποτελεί μεγάλο εξυγιαντικό βήμα για την πολιτική ζωή του τόπου. Αν το ακολουθήσει ο κ. Καραμανλής θα συμβάλει τα μέγιστα στην ενθάρρυνση της αξιοκρατίας και την αποκομματικοποίηση του κράτους. Γιατί έτσι θα συμβάλει στην αποθάρρυνση των μετρίων να βρίσκουν σκέπη και θαλπωρή στα κόμματα για να εξασφαλίσουν την αναξιοπρεπή ανέλιξή τους. Aλλωστε, αυτό δεν επαγγέλλεται; Ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει ήδη λάβει κάποια μηνύματα για τις χαμηλές επιδόσεις στελεχών που έχει επιβάλλει η ΔΑΚΕ σε τράπεζες, οργανισμούς και το Δημόσιο. Ο διοικητής της Εθνικής κ. Αράπογλου αντικατέστησε τον γενικό διευθυντή προσωπικού που ήταν πρόεδρος της ΔΑΚΕ στην τράπεζα. Το ίδιο έκανε και ο πρόεδρος της Εμπορικής κ. Προβόπουλος με άλλο μεγαλοστέλεχος της ΔΑΚΕ που κατείχε διευθυντική θέση. Το σημαντικότερο, ο κ. Αλογοσκούφης πνέει μένεα με τους επικεφαλής των φοροεισπραχτικών μηχανισμών και των τελωνείων που προέρχονται από τα σπλάχνα της ΔΑΚΕ και τοποθετήθηκαν στις νευραλγικές αυτές θέσεις μετά τις εκλογές. Σε πολλές ΔΕΚΟ, οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι πρόεδροι τραβάνε τα μαλλιά τους με ανάλογες αναγκαστικές επιλογές… Είναι φανερό ότι ο κ. Καραμανλής επιδιώκει την αναγνώριση ως μεταρρυθμιστής. Υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους και όλη η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης βασίζεται στη λέξη-κλειδί "μεταρρύθμιση". Η πιο μεγάλη μεταρρύθμιση λοιπόν θα είναι η αποκομματικοποίηση του κράτους σε όλη του την έκταση. Γι αυτό, μεταξύ άλλων, δεν πρέπει να καταργήσει και το ΑΣΕΠ στις προσλήψεις των ΔΕΚΟ. Και ας το λανσάρει ο αρειμάνιος κ. Μεϊμαράκης. Το γεγονός ότι το προωθεί ο γενικός γραμματέας ενός κυβερνώντος κόμματος δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη καχυποψία. Αγγελος Στάγκος