Το πρώτο συμπέρασμα που βασίζεται στο αξίωμα πως όπου υπάρχει δωροδοκών υπάρχει και δωροδοκούμενος, είναι στις κατά καιρούς νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, στις αλλαγές χρήσης γης και στις εντάξεις στα άναρχα σχέδια πόλεων, που κατά σύμπτωση γίνεται λίγο πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι πως, κάθε φορά που είχαμε τέτοιου είδους εθνική τραγωδία, μαζεύτηκαν όλοι οι σοφοί και ειδήμονες, έβγαλαν πορίσματα και προτάσεις οι οποίες εντελώς τυχαία πάντα θάβονται σε κάποια συρτάρια. Ενα παράδειγμα. Πόσα πορίσματα υπάρχουν στα οποία αναφέρεται πως οι πυροσβεστική χρειάζεται την άμεση συνεργασία των δασικών γιατί αυτοί ξέρουν τους δρόμους και τις ιδιαιτερότητες των τοπικών δασών;

Τρίτο συμπέρασμα είναι πως ανέκαθεν ό ένας υπουργός προσπαθεί να ξηλώσει το έργο του προκατόχου του διαλύοντας ότι είχε φτιαχτεί. Κάπως έτσι διαλύθηκε η Αγρονομία, κάπως έτσι διαλύθηκε η Δασονομία για να αναλάβει υποτίθεται η Πυροσβεστική, η οποία τελικά βασίζεται εν πολλοίς στο στρατό, αφού εκεί υπάγονται τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Το χειρότερο είναι πως, ενώ η κάθε αντιπολίτευση εναντιώνεται σφοδρά για τις όσες πρωτοβουλίες παίρνει όποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία, όταν έρχεται ή ίδια κυβέρνηση ή τα διατηρεί, ( περίπτωση κατάργησης των Δασονόμων) ή τα κάνει χειρότερα με ένα άλλο μεγαλοφυές σχέδιο.

Τέταρτο συμπέρασμα, είναι πως ενώ η Ελλάδα καίγεται κάθε καλοκαίρι, το θυμάμαι από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, δηλαδή από πέντε χρονών, και δεν υπάρχει Δασολόγιο. Αν έχει τη διαδρομή του Κτηματολογίου, κατά το 2070 ενδεχομένως να είναι έτοιμο. Μήπως όμως υπάρχουν ενημερωμένοι δασικοί χάρτες; Μιά σκέψη είναι πως αφού είμαστε Μέγα Θαλάσσης Κράτος το βάρος δόθηκε εκεί. Ο ελληνας θέλει θάλασσα. Είναι γονιδιακό το θέμα

Πέμπτο συμπέρασμα πως οργιάζει η διαφθορά. Όταν ο κάθε Δήμαρχος και κοινοτάρχης ανά την επικράτεια μπορεί και βαπτίζει αντιπυρική ζώνη, ένα δρόμο που έφτιαξε υποτίθεται για να προσέχει το δάσος αλλά στην ουσία για να πάει δρόμος σε οικόπεδα φίλων ή υποστηρικτών δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο. Εχει τιμωρηθεί ποτέ κανένας αιρετός για όσα καταμαρτυρούνται στις εκθέσεις του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης;

Έκτο συμπέρασμα, είναι ότι οι δωροδοκούμενοι, είναι εκ φύσεως αχάριστοι. Αντί να φροντίσουν το δώρο που τους έγινε, το αφήνουν να ρημάξει. Είδαμε αυλές μέσα στο σκουπιδαριό, ενώ δίπλα σε καθαρές αυλές, οικόπεδα μέσα στο σκουπιδαριό και τα ξερόχορτα. Πέρα από τον ωχαδερφισμό, στο ίδιον της φυλής είναι και η παντελής αδιαφορία για το τι συμβαίνει δίπλα μας και την ώρα της καταστροφής, για την οποία είμαστε υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό, φωνάζουμε και βρίζουμε "που είναι το κράτος;". Από τον απλό πολίτη έως τον Δήμαρχο, ή Κοινοτάρχη που δολίως έχει καταστρατηγήσει τις αρμοδιότητες του με τον τρόπο που προαναφέραμε.

Έβδομο συμπέρασμα είναι πως δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ κανένας εμπρηστής. Μόνο κάποιοι ανόητοι γέροντες που έκαιγαν ξερόκλαδα, ή έψηναν ψωμιά ή κοντοσούβλια. Έχετε ακούσει να πιάστηκε ποτέ κάποιος εμπρηστής; Αφήστε που  βάσει του συμπεράσματος νούμερο ;ένα, άνετα μπορεί κανείς να υποθέσει πως ο Μέγας Εμπρηστής, είναι το ίδιο το κράτος, άρα είναι αδύνατον να αυτοτιμωρηθεί.

Όγδοο και τελευταίο συμπέρασμα, είναι πως για να εξαλειφθούν όλα αυτά χρειάζεται βοήθεια από άλλη επιστήμη είτε αυτή είναι ψυχολογία είτε ψυχιατρική. Χρειάζεται Εθνική Ψυχοθεραπεία. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Ισως στην περίπτωση μας να είναι και ακατόρθωτο.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]

ΥΓ: Υπάρχει και ένα ένατο συμπέρασμα, ολίγον φρικώδες αλλά επιστημονικά εφικτό, με την βοήθεια της ιατρικής όμως η Λύση της Εθνικής Λοβοτομής. Δεν μπορεί να γίνει όμως, γιατί τα ταμεία μας δεν μπορούν να επωμισθούν τέτοιο κόστος εκτός και εάν παρέμβη δυναμικά ο κ. Αβραμόπουλος προσφέροντας επικουρικές κλίνες ( ράντζα) και επικουρικούς θαλάμους ( διαδρόμους) ή η κυρία Πετραλιά βρεί πόρους κάτι όμως επίσης είναι ακατόρθωτο λογω της παγκόσμιας κρίσης. Αρα πάλι οι ξένοι φταίνε.