Σημειώνεται ότι η Ισλανδία δεν είναι μία χώρα με κουλτούρα εξεταστικών επιτροπών, ούτε συνηθίζεται η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά από συστάσεως Ισλανδικού κράτους που θα συνεδριάσει το ειδικό δικαστικό συμβούλιο για πολιτικά πρόσωπα. Ωστόσο, η ολοκληρωτική κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας, κυριολεκτικά εν μία νυκτί, δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει αντικείμενο έρευνας. Υπενθυμίζεται ότι μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, το 2008, οι τρεις μεγαλύτερες Ισλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν και κρατικοποιήθηκαν, καθώς είχαν εκτεθεί σε “τοξικά” επενδυτικά προϊόντα. Ωστόσο, οι επισφάλειές τους ήταν πολλαπλάσιες του Ισλανδικού ΑΕΠ και συμπαρέσυραν το σύνολο της οικονομίας στον γκρεμό. Έτσι, η νησιωτική χώρα των 320.000 κατοίκων, η οποία κατατάσσονταν έως τότε πρώτη στον παγκόσμιο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης του ΟΗΕ, σύρθηκε στο ΔΝΤ, ενώ η κυβέρνηση του Λονδίνου ενεργοποίησε εναντίον της τον αντιτρομοκρατικό νόμο (!), παγώνοντας και ρευστοποιώντας περιουσιακά της στοιχεία στη Μεγάλη Βρετανία. Τα επιτόκια δανεισμού εκτινάχθηκαν, ο πληθωρισμός και η ανεργία αυξήθηκαν σε πρωτοφανή επίπεδα και το εθνικό προϊόν συρρικνώθηκε. Δύο μήνες αργότερα, ο πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε παραιτήθηκε και αποσύρθηκε από την πολιτική “για λόγους υγείας” (πάσχει από καρκίνο).
Όπως ήταν αναμενόμενο, στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν, το κυβερνών συντηρητικό κόμμα της “Ανεξαρτησίας” απώλεσε την εξουσία και η σοσιαλδημοκρατική παράταξη που εξελέγη συνέστησε Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή, για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του κ. Χάαρντε, του υπουργού οικονομικών του, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης συνολικότερα. Μετά την έκδοση του σχετικού πορίσματος, το οποίο καταλόγιζε συνολικά πολιτικές ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση, η Ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε με ψήφους 33 “υπέρ” και 30 “κατά” να παραπέμψει τον κ. Χάαρντε στο ειδικό δικαστικό συμβούλιο με την κατηγορία της βαριάς αμέλειας στην άσκηση των καθηκόντων του. Αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης δύο ετών. Αντιθέτως, απηλλάγη ο πρώην υπουργός οικονομικών. Ο ίδιος ο κ. Χάαρντε κάνει λόγο για πολιτικές διώξεις και εμφανίζεται πεπεισμένος ότι η δικαιοσύνη θα τον αποκαταστήσει.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι ο κ. Χάαρντε παραπέμφθηκε επειδή δεν επέδειξε τη δέουσα επιμέλεια στην εποπτεία ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου συστήματος τραπεζικών δραστηριοτήτων, οι οποίες έμεναν στο σκοτάδι και διέλαθαν της προσοχής ακόμη και της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Διερωτάται κανείς τι θα γινόταν αν είχε επιδείξει ανάλογη απροσεξία και αδιαφορία στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, τα οποία ήταν και άμεση αρμοδιότητά του, όπως συνέβη με πρωθυπουργούς άλλων χωρών...