Για όλα αυτά υπάρχουν άμεσες συνέπειες.
Οι εταίροι και δανειστές μας δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους Έλληνες πολιτικούς. Εξανεμίστηκε η αξιοπιστία Παπανδρέου. Η αξιοπιστία Βενιζέλου αυτοκαταστράφηκε πριν καν δημιουργηθεί. Μηδενική η αξιοπιστία Σαμαρά. Δυστυχώς το παρόν πολιτικό σύστημα δεν έχει καμία αξιοπιστία στην Ευρώπη. Κάτι θανάσιμα επικίνδυνο, την ώρα που άλλες χώρες που βρέθηκαν σε ανάλογη θέση, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, έχουν αξιοποιήσει τη βοήθεια της Ευρώπης και παράγουν θετικά αποτελέσματα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι κανείς σήμερα δεν διαπραγματεύεται στην Ευρώπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο πρωθυπουργός απέτυχε και η αποτυχία τον απαξιώνει όχι μόνο απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και απέναντι τους ευρωπαίους εταίρους. Δεσμεύσεις και δηλώσεις του δεν έχουν πλέον αξία, αν δεν υλοποιούνται άμεσα.
Ο κ. Βενιζέλος γοητεύτηκε από τη φιλολογία Σαμαρά περί «επαναδιαπραγμάτευσης» και αποπειράθηκε να την εφαρμόσει. Η επαναδιαπραγμάτευση κράτησε μόλις δώδεκα ώρες και έληξε άδοξα μόλις ξύπνησαν οι κοινοτικοί αρμόδιοι στις Βρυξέλες την επόμενη ημέρα το πρωί. Ενδιαμέσως όμως είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη, τις οποίες διαπιστώσαμε όλοι.
Ο κ. Σαμαράς, πλήρως απομονωμένος στην Ευρώπη, κινείται στον αστερισμό των μαγικών συνταγών και του κουτοπόνηρου λαϊκισμού.
Η Αριστερά επενδύει στην καταστροφή, μη αντιλαμβανόμενη ότι την επόμενη μέρα δεν θα υπάρχει χώρος για διεκδικητικά κόμματα. Γιατί δεν θα υπάρχει δεκάρα για να διεκδικήσουν οι επαγγελματίες διαδηλωτές. Ο πλούτος που ευαγγελίζεται να μοιράσει δεν υπάρχει. Θα πρέπει να τον δημιουργήσουμε από την αρχή.
Ο κ. Καρατζαφέρης πολιτεύεται με ατάκες και ευφυολογήματα, παραμένοντας τελείως αποκομμένος από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Κανείς δεν λέει την αλήθεια, κανείς δεν τολμά με καθαρά λόγια να περιγράψει την πορεία από εδώ και πέρα. Γι’ αυτό και οι Έλληνες πολίτες, αισθάνονται απροστάτευτοι και αποπροσανατολισμένοι.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι τεράστια. Πρέπει να μηδενίσουμε τα δημόσια ελλείμματα, τα οποία σήμερα είναι της τάξεως του 10% του ΑΕΠ, να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος και να αντικαταστήσουμε 10 χρόνια αποεπένδυσης. Και το πιο δύσκολο, πρέπει ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας για να βρούμε δουλειά σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους, που δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν οι υπερτροφικοί εσωστρεφείς καταναλωτικοί τομείς της οικονομίας και πρέπει να απορροφηθούν από τους εξωστρεφείς, ατροφικούς μέχρι σήμερα, παραγωγικούς τομείς.
Η μόνη λύση, λοιπόν, στο πρόβλημα, είναι ένα πρόγραμμα προσέλκυσης μαζικών επενδύσεων στην Ελλάδα, μαζί με δραστική μείωση της δημόσιας κατανάλωσης και κατακλυσμικές διαρθρωτικές αλλαγές. Και αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, με σαρωτικό τρόπο.
Η πορεία αυτή θα είναι δύσκολη. Μπορεί να γίνει με επιτυχία μόνο αν την κοινωνία ολόκληρη, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο Έλληνα, από τον πιο ισχυρό μέχρι τον πιο αδύναμο, διαπεράσει ένα ηλεκτροσόκ αλλαγής νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Με πρώτη και κυρίαρχη την αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς στο κράτος και το πολιτικό σύστημα. Για να το πω απλά. Ή θα τελειώσει το πελατειακό κράτος, ή θα τελειώσει η Ελλάδα ως χώρα με οποιαδήποτε προοπτική.
Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι και πολιτικό.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, βραχυκυκλωμένη από το παλαιοκομματικό πελατειακό σύστημα του ΠΑΣΟΚ, αδυνατεί να εφαρμόσει στην πράξη, εδώ και μήνες, πολιτικές που έχει ήδη ψηφίσει η Βουλή και ζητούν οι εταίροι και δανειστές μας. Θα σας δώσω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Την ώρα που η χώρα χρεοκοπεί, διόρισε από την αρχή του χρόνου 6500 νέους υπαλλήλους στο δημόσιο και συνταξιοδοτεί κατά χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους άνδρες και γυναίκες από τα 50, τα 52 και τα 56, θεσμοθετώντας τον περασμένο Αύγουστο, ειδικά για αυτούς και άλλα πλασματικά έτη υπηρεσίας, για να τους δώσει συντάξεις για τις οποίες ποτέ δεν έχουν πληρώσει αντίστοιχες εισφορές. Αντί να βοηθήσει με τα κοινοτικά κονδύλια να δημιουργηθούν πραγματικές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, που είναι ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση, ξεκίνησε να δώσει δεκάδες χιλιάδες stage μέσω ΜΚΟ στους Δήμους. Πάλι ρουσφέτια δηλαδή.
Απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει στην καταστροφή. Ποντάρει στην κοινωνική δυσαρέσκεια και στην ένταση, πλειοδοτώντας σε λαϊκισμό και ανευθυνότητα. Ένα χρόνο πριν εδώ στη Θεσσαλονίκη υποσχέθηκε ότι θα "μηδενίσει το έλλειμμα σε δεκαοκτώ μήνες χωρίς θυσίες". Στο Ζάππειο ΙΙ πρότεινε αύξηση των ελλειμμάτων ύψους, κατά τους υπολογισμούς της τρόικας, 20 δις σε σχέση με το μεσοπρόθεσμο. Ζητά περισσότερες συντεχνιακές δημόσιες δαπάνες ακόμα και από αυτές που προβλέπει το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, 5 δισεκατομμύρια επιπλέον καταναλωτικές δαπάνες. Γι αυτό εδώ και μήνες κανείς στην Ευρώπη δεν την παίρνει στα σοβαρά στα οικονομικά θέματα, ούτε συζητά πλέον ουσιαστικά μαζί της. Η ηγεσία της, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, απαξίωσε διπλωματικό κεφάλαιο και διέλυσε σχέσεις με το χώρο των ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων με ιστορία και διάρκεια πολλών δεκαετιών. Με τον όψιμο αντιευρωπαϊσμό που υιοθέτησε η ηγεσία της η Νέα Δημοκρατία δεν έχει το πολιτικό κεφάλαιο να αναλάβει πρωτοβουλίες και δράσεις που απαιτούν οι δύσκολες περιστάσεις.
Θέλω, άλλωστε νομίζω ότι το δικαιούμαι, να σταθώ σε αυτό.
Να απευθυνθώ στους φιλελεύθερους και μετριοπαθείς πολίτες και να τους ρωτήσω αν έχουν καταλάβει τι ακριβώς κάνει ο κ Σαμαράς.
Αν πιστεύουν ότι, ανεξάρτητα με το πώς θα διαμορφωθούν οι εκλογικοί συσχετισμοί, υπάρχει ελπίδα σε μια λογική που λέει στον καθένα αυτά που θέλει να ακούσει.
Αν το πρόβλημα της διακυβέρνησης είναι να αντικατασταθεί η επιρροή του κ. Φωτόπουλου από εκείνη του κ. Λυμπερόπουλου.
Αν οι εμμονές, η διγλωσσία, η ναφθαλίνη, το στρογγύλεμα είναι ο δρόμος που η κοινωνία και οι πολίτες μια χρεωκοπημένης χώρας έχουν ανάγκη.
Αν η απομόνωση από όλα τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης είναι μαγκιά και συνιστά εθνικά υπερήφανη στάση.
Η πατρίδα περνά δύσκολες στιγμές και πρέπει όλοι να ανοίξουν τα μάτια τους.
Η Ελλάδα για τα επόμενα πολλά χρόνια θα έχει ανάγκη από την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των εταίρων της και φυσικά για να επιβιώσει θα πρέπει να αλλάξει.
Στο πλαίσιο αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία αποτελεί μέρος της λύσης του πολιτικού και οικονομικού προβλήματος της χώρας μας.
Η Ελλάδα χρειάζεται ηγεσία που να εμπνέει εμπιστοσύνη στο εξωτερικό. Να έχει σχέδιο και πρόγραμμα. Να συνομιλεί, να διαπραγματεύεται, να πείθει στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Εμείς, η Δημοκρατική Συμμαχία, έχουμε αποδείξεις για όλα αυτά.
Από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της, μιλήσαμε ανοικτά και υπεύθυνα για τις δομικές και σαρωτικές διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος. Συγκροτήσαμε τον περασμένο Ιούνιο ένα εναλλακτικό μεσοπρόθεσμο σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης, το οποίο παρουσιάστηκε στην ελληνική κοινή γνώμη, στην τρόικα και υιοθετήθηκε ως πρόταση των Ευρωπαίων Φιλελευθέρων Δημοκρατών για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, το οποίο ήταν το μόνο ρεαλιστικό, κατά τη γνώμη μας, σχέδιο. Προτείναμε περισσότερο δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, λιγότερους φόρους, ταχύτερη προσαρμογή (10 δις ευρώ περισσότερα από αυτά που στοχεύει το παρόν δημοσιονομικό πρόγραμμα) και ένα μαζικό πακέτο στήριξης επενδύσεων με 30 δις ευρώ, μερικώς χρηματοδοτούμενο από μελλοντικούς πόρους της Ελλάδας από τα διαρθρωτικά ταμεία. Ως ελληνικό κόμμα, έχουμε αναλάβει το πολιτικό κόστος να προτείνουμε στους Έλληνες πολίτες και στην τρόικα, συγκεκριμένες δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών.
Την περασμένη εβδομάδα κάναμε ένα βήμα ακόμα, που αφορά την ανάπτυξη. Όλοι μιλούν γ’ αυτήν. Η ανάπτυξη όμως δεν διατάσσεται. Έρχεται με επενδύσεις. Προτείνουμε η υπόλοιπη Ευρώπη να ζητήσει βαθύτερες περικοπές των δαπανών στη δημόσια κατανάλωση και να προσφέρει ως αντάλλαγμα πρόσθετα χρήματα για επενδύσεις. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει αυτόματα, με μέρος των δόσεων από τα ευρωπαϊκά δάνεια που θα αφιερωθούν αποκλειστικά για επενδύσεις. Το σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει αν δε σταματήσει η ενθάρρυνση της κατανάλωσης από το λιγότερο παραγωγικό δημόσιο τομέα στην Ευρώπη και αν δεν αρχίσει η στήριξη των επενδύσεων.
Η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να σταθεί σε αυτό το δύσκολο, για την Ελλάδα, τοπίο στην Ευρώπη και τον κόσμο είναι η Δημοκρατική Συμμαχία. Με θέσεις, με απόψεις, με πειθώ.
Είμαστε η μόνη δύναμη στη Βουλή που είχε το θάρρος να μιλήσει ρεαλιστικά και καθαρά. Γι’ αυτό και θα γίνουμε σε πείσμα όλων, ο καταλύτης των μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται η χώρα. Χωρίς υποκρισία και μικροκομματικούς συμβιβασμούς. Με σχέδιο και πρωτοβουλίες που θα απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου και θα εξασφαλίσουν πραγματική στήριξη σε εκείνους που πραγματικά την χρειάζονται.
Αποτελεί ζήτημα επιβίωσης για τον τόπο, μέσα από αυτή την κρίση να αναμετρηθούμε με το λαϊκισμό και τις παθογένειες που φόρτωσε στην Ελλάδα και στις νέες γενιές.
Η αλήθεια είναι ότι οι δυνάμεις του λαϊκισμού τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει κατά κράτος το ρεαλισμό, την υπευθυνότητα, την κοινή λογική σε αυτό τον τόπο.
Είναι η ώρα όλοι όσοι πιστεύουν και το αντέχουν, να σταθούν απέναντι σε αυτό το κατεστημένο.
Τέτοιες δυνάμεις εκτός από τη Δημοκρατική Συμμαχία υπάρχουν και αλλού. Σε άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, στο χώρο των επιχειρήσεων, στην ακαδημαϊκή κοινότητα, στους νέους αγρότες και εργαζόμενους, στη νέα γενιά, που στα πανεπιστήμια αντιστέκεται για πρώτη φορά στις δυνάμεις του φαύλου κομματισμού.
Τώρα είναι η ώρα να συσπειρωθούμε και να βγούμε μπροστά. Χωρίς εγωισμούς και δογματικά κολλήματα.
Η αναμέτρηση νοοτροπιών και αντιλήψεων νομοτελειακά πλησιάζει, και εδώ που φτάσαμε είναι απολύτως απαραίτητη.
Η σύγκρουση θα είναι μεταξύ εκείνων που θέλουν η χώρα να προχωρήσει μπροστά, αλλάζοντας τα πάντα και αυτών που αγωνίζονται για να μην θιγούν τα κατεστημένα και οι δυνάμεις αδράνειας της μεταπολίτευσης.
Αυτή η σύγκρουση θα κλιμακωθεί. Και αυτό το δίλλημα έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία. Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός. Και σ’ αυτό πλέον δεν μπορούν να απαντήσουν μεσοβέζικες λύσεις, μικρών ή μεγάλων συμβιβασμών ανάγκης.
Γι’ αυτό η λύση που αυτή την ώρα που βρισκόμαστε ως χώρα στο βάραθρο είναι η συστράτευση όλων των δυνάμεων που θέλουν η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πυρήνα της Ευρωζώνης. Απευθύνουμε κάλεσμα συστράτευσης σε όλες τις δυνάμεις που πιστεύουν στη δημιουργική δύναμη των Ελλήνων που πιστεύουν ότι το κρατικοδίαιτο σύστημα είναι ο μεγάλος εχθρός και ζητούν ένα κράτος κοινωνικό, μικρό, αποτελεσματικό, λειτουργικό. Απευθύνουμε κάλεσμα σε αυτούς που βλέπουν το μέλλον της Ελλάδας μέσα από μια ανοικτή κοινωνία και οικονομία, μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Κανείς δεν δικαιούται να λείπει από αυτόν τον αγώνα για την Ελλάδα.
Έχει ειπωθεί ότι έχουμε μπροστά μας δύο κολασμένους μήνες. Δύο κολασμένοι μήνες με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης. Η κυβέρνηση έχει πλήρως εξαντληθεί. Η αντιπολίτευση δεν ξέρει, δεν θέλει και δεν μπορεί να βοηθήσει. Το μόνο που απομένει μετά τη συμφωνία για επίσπευση της ψήφισης του προϋπολογισμού, είναι τη λύση, τη διέξοδο να δώσει ο λαός με εκλογές».