Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί κοινοποίησαν κάποια μέτρα που προτίθενται να λάβουν, τα οποία συνόδευσαν με αρκετά προεκλογικά «θα». Επίσης έδωσαν υποσχέσεις που αναφέρονται σε καυτά και επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως είναι η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα.
Ο κ. Βενιζέλος παρουσίασε σε μεγάλο βαθμό το θεωρητικό πλαίσιο των θέσεών του, ενώ ο κ. Σαμαράς προχώρησε και σε πιο συγκεκριμένες προτάσεις. Για παράδειγμα στο μεγάλο θέμα της εξυγίανσης της πολιτικής ζωής, ο πρώτος υποσχέθηκε – μέσω αναθεώρησης του Συντάγματος, φυσικά - αλλαγή της «φυσιογνωμίας» των κομμάτων, έλεγχο των οικονομικών τους, κατάργηση του σταυρού προτίμησης που συνδέεται άμεσα με το περίφημο ρουσφέτι και το πελατειακό κράτος, αλλά ήταν μάλλον ασαφής η τοποθέτησή του για το μέγα θέμα της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που ως τώρα οδήγησε σε παραγραφές και γενικότερα στην μη απόδοση δικαιοσύνης για κραυγαλέες περιπτώσεις σκανδάλων.
Ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε αλλαγή του ανωτέρω νόμου, αλλά και μείωση των προνομίων των βουλευτών. Επίσης υποσχέθηκε την καθιέρωση του ασυμβίβαστου υπουργού βουλευτή, και την καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος. Αφησε όμως αρκετά ασαφές το θέμα της βουλευτικής ασυλίας, λέγοντας ότι η ασυλία θα περιορισθεί στο καθαρά κοινοβουλευτικό τους έργο.
Άτολμες και όχι ιδιαίτερα πειστικές ήταν οι αναφορές και των δύο στο μεγάλο ζητούμενο που είναι η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε ειδική αναφορά στα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής και μίλησε για την ανάγκη να έχει ενεργό ανάμιξη το κράτος στην οικονομική ζωή, γιατί διαφορετικά όπως χαρακτηριστικά είπε οδηγούμαστε σε «ζούγκλα». Φειδωλός ήταν και ο κ. Σαμαράς στο θέμα του δημόσιου τομέα. Μίλησε όμως για την ανάγκη επιβολής του νόμου και της τάξης (ιδίως στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου, της αντιμετώπισης των μεταναστών και των κουκουλοφόρων διαδηλωτών), ενώ έδωσε και διαβεβαιώσεις για κάποια ευμενή μισθολογική αντιμετώπιση στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Για τον δραστικό περιορισμό του δημόσιου τομέα, για την μείωση της σπατάλης και για τον εξορθολιγισμό του μισθολογίου και οι δύο ηγέτες απέφυγαν να πουν κάτι ουσιώδες και συγκεκριμένο. Από την πλευρά του κ. Σαμαρά υπήρξε έντονη αναφορά στο θέμα των συντεχνιών και των συνδικαλιστών, αλλά στο πνεύμα καταστολής για έκνομες κινητοποιήσεις.
Το γενικό συμπέρασμα είναι οι πολιτικοί ηγέτες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. περιορίστηκαν σε εξαγγελία μέτρων διαχειριστικού τύπου, σε με περίοδο που μόνο μεγάλες ανατροπές θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία της χώρας, αλλα και να πείσουν την κοινωνία η οποία βρίσκεται σε κατάσταση οργής απέναντι στην πολτική ηγεσία.
Γ.Κ.