Γιατί, αυτό που φαίνεταιο καθαρά οτι θα κυριαρχήσει, στις λίγες μέρες που μας απομένουν ως τις εκλογές, θα είναι η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας να επαναπατρίσουν τουλάχιστον ένα μέρος από τους σταθερούς και παραδοσιακούς ψηφοφόρους τους, οι οποίοι είναι φανερό οτι έχουν προσεγγίσει άλλα, μικρότερα κόμματα, ή είναι ακόμη αναποφάσιστοι.
Ήδη, με βάση το Σύνταγμα και τις εκτιμήσεις των δυο αυτών κομμάτων, για τα ενδεχόμενα της "επόμενης μέρας", γίνεται φανερό οτι αν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. παραμείνουν στα ποσοστά που έδειχναν οι δημοσιευμενες δημοσκοπήσεις (και που τα επιτελεία των δυο κομμάτων δεν φαίνεται να αισιοδοξούν οτι έχουν βελτιωθεί και πολύ) καμμιά βιώσιμη κυβέρνηση δεν πρόκειται να σχηματισθεί.
Στο ΠΑΣΟΚ είναι χαμηλά ο πήχης, εδώ και αρκετόν καιρό. Με άλλα λόγια δεν προσβλέπουν ουτε σε αυτοδυναμία, αλλά ούτε κάν σε ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε πρώτο κόμμα. Όπως λένε - ακόμη και, κάποια στελέχη του, δημόσια - θα τους αρκούσε σέ αυτή τη φάση:
Πρώτον, το κόμμα τους να συγκεντρώσει ένα ποσοστό που θα πλησιάζει το 25% Αν και κάποιοι λιγότερο αισιόδοξοι θα ήταν ευχαριστημένοι να φτάσει το 20% . Γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα μπορούσε, άμεσα ή λίγο αργότερα, να τεθεί και θέμα ηγεσίας.
Δεύτερον η διαφορά τους από τη Νέα Δημοκρατία να μην είναι πολύ μεγάλη, ιδίως σε περίπτωση που το κόμμα του κ. Σαμαρά θα πλησιάζει το όριο της αυτοδυναμίας.
Επί τους ουσίας παραπλήσιοι είναι και οι στόχοι της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς θα ήθελε πρώτα απ' ολα - και σε προσωπικό επίπεδο - να λάβει η ΝΔ όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό. Δηλαδή να ξεπεράσει οσο γίνεται περισσότερο το 30%. Αφ΄ ενός θα εδραίωνε έτσι την θέση του στην ηγεσία του κόμματος και αφ΄ετέρου θα είχε ενδυναμωμένο ρόλο ενόψει των όποιων συζητήσεων και συμφωνιών για συμμαχική κυβέρνηση ή έστω για κυβέρνηση που θα σχημάτιζε ο ίδιος με ψήφο ανοχής από το ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, στόχος και για τα δύο "κόμματα του μνημονίου" είναι να ξεπεράσουν από κοινού το ποσοστό του 50%, ώστε πέρα απότυπική νομιμοποίηση (πλειοψηφία στη Βουλή) να έχουν και ευρύτερη λαϊκή υποστήριξη. Γιατί όπως ανέφερε ιστορικό στέλεχος του πάλαι ποτέ "κινήματος", με μικρή πλειοψηφία μπορείς να κυβερνήσεις, αλλά δεν μπορείς να συνεχίσεις να εφορμόζεις μέτρα άγριας (και αναποτελεσματικής όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος) λιτότητας.
Η πόλωση που έχει δημιουργηθεί, ωστόσο, με βάση το Μνημόνιο, δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια ελπίδων για τα δυο κόμματα, ώστε να επαναπροσελκύσουν παλιότερους ψηφοφόρους τους. Με αξαίρεση το κομμάτι εκείνο των αναποφάσιστων που βρίσκονται ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και δεν έχουν φύγει προς το ένα ή το άλλο άκρο.
Το ΠΑΣΟΚ θα εντείνεί τις προσπάθειές του αυτή την ενβδομάδα, ασκώντας πίεση στα κόμματα της αριστεράς με την κατηγορία οτι αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες για την επίτευξη λύσης μετά τις εκλογές. Επίσης ανεβάζοντας τον τόνο των καταγγελιών του προς τον κ. Σαμαρά για έλειψη σοβαρότητας και για ανευθυνότητα, όσον αφορά τίς παροχές που έξήγγειλε.
Ενώ ο κ. Σαμαράς , επικαλείται την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ανεβάζει τις "πατριωτικές" του κορώνες, στρεφόμενος περισσότερο προς τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ που έχουν προσεγγίσει τα μικρά κόμματα της άκρας δεξιάς.
Φυσικά, και οι δύο μονομάχοι θα επιθυμούσαν πάρα πολύ να μεταφέρουν το πεδίο αντιπαράθεσης εκτός μνημονίου. Αλλά αυτό φαίνεται πολυ δύσκολο.