Χθές Τετάρτη και ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Σαμαράς  όχι μόνο μίλησε για κυβερνητικές συνεργασίες, αλλά δεν απέκλεισε και τον ΣΥΡΙΖΑ από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μίλησε συγκεκριμένα για την δημιουργία «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας» και για την ανάγκη να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα της απόπειρας για κυβέρνηση που έγινε μετά τις 6 Ιουλίου.

Κάτι ανάλογο έκανε και ο κ. Τσίπρας την Τρίτη, ο οποίος είπε ότι το κόμμα του θα επιδιώξει συνεργασίες, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα και όχι μόνο με δυνάμεις της αριστεράς, όπως ήταν η προηγούμενη θέση του. Είναι δε χαρακτηριστική η φράση του ότι «ο τόπος στις 18 Ιουνίου πρέπει να έχει κυβέρνηση».

Ο κ. Βενιζέλος ούτως ή άλλως είχε ταχθεί εξαρχής υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας, ενώ χθες το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για την δημιουργία «κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης».

Το ίδιο σχεδόν και ο κ. Κουβέλης, ο οποίος στο παρελθόν έκανε λόγο μόνο για κυβέρνηση της αριστεράς, τώρα αποδέχεται και συνεργασία με άλλες δυνάμεις.

Ο κ. Καμμένος μολονότι έχει κάνει την περίφημη δήλωση ότι ούτε νεκρός δεν θα δεχόταν πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά ή τον κ. Βενιζέλο, εντούτοις τάσσεται υπέρ των συνεργασιών.

Με όλες αυτές τις εξελίξεις, οι ενδείξεις είναι ότι δεν θα επαναληφθεί το σκηνικό της προηγούμενης μετεκλογικής εβδομάδας του Μαϊου, όταν οι (δύο, τουλάχιστον) πολιτικοί αρχηγοί περιέφεραν την διερευνητική εντολή με προσχηματικό τρόπο, ενώ στην ουσία επιδίωκαν την επανάληψη των εκλογών.

Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι οι προαναφερθείσες δηλώσεις είναι προεκλογικά τεχνάσματα που απευθύνονται στους ψηφοφόρους, οι οποίοι στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν επιθυμούν τη διεξαγωγή νέων εκλογών και όπως αποδείχτηκε από το αποτέλεσμα της προηγούμενης αναμέτρησης δεν θέλουν και την αυτοδυναμία κάποιου κόμματος, αλλά τη σύμπραξή τους για μια συμμαχική κυβέρνηση που θα βιοηθήσει τη χώρα να βγει από το σημερινό αδιέξοδο.