Μας ενόχλησαν πολύ οι δηλώσεις Σαμαρά.

Πρώτον διότι όταν η ανεργία φτάνει το ενάμισυ εκατομμύριο πολίτες, δεν μπορεί να γκρινιάζει ο κ. Σαμαράς οτι ειναι δύσκολη η δουλειά του.

Δεύτερον διότι όταν λέει οτι κανείς δεν θα ήθελε τώρα να είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας θέλουμε να του θυμίσουμε οτι ο ίδιος "λύσσαξε" να γίνει Πρωθυπουργός.

Τρίτον διότι γνωρίζουμε πάρα πολλούς Έλληνες που θα ήθελαν τώρα την ευκαιρία που έχει αυτός να σώσει τη χώρα στην δύσκολη αυτή στιγμή.

Τέταρτον διότι για τέτοιες στιγμές κάποιος γίνεται Πρωθυπουργός και όχι για να μοιράζει αφειδώς τα δανεικά και τα ρουσφέτια.

Πέμπτον διότι ο ίδιος έχει δηλώσει οτι επι έντεκα χρόνια που ήταν εκτός πολιτικής σκηνής (εμείς μετρήσαμε δεκατέσσερα) κοίταζε το ταβάνι (όλοι οι άλλοι 'Ελληνες δούλευαν) και έπαιζε ποδόσφαιρο με τη  προσωπική του φρουρά (που κακώς είχε ακόμη).

Τον κ. Σαμαρά ανέσυρε απο το δωμάτιο του και απο το χρονοντούλαπο της ιστορίας ο κ. Κ. Καραμανλής και οι Καραμανλικοί βουλευτές για να μην πάει το κόμμα στους Μητσοτάκηδες και τον έβαλαν να κάνει την καλύτερη και σημαντικότερη δουλειά που υπάρχει στη χώρα. Να γίνει Πρωθυπουργός.

Αντί λοιπόν να μιλάει επιπόλαια, καλό θα ήταν να δηλώσει οτι ευγνωμονεί τον ελληνικό λαό που του έδωσε μια ανέλπιστη ευκαιρία να βοηθήσει τη χώρα του στην δύσκολη αυτή στιγμή ενώ ήταν ένας ξεχασμένος πολιτικός και να διαβεβαιώσει το διεθνές κοινό των Νew York Times οτι θα πεθάνει προσπαθώντας για τη χώρα του. 

Γρ.Νικ.