Στο ίδιο μήκος κύματος, όταν πριν λίγες εβδομάδες το reporter.gr, αναφερόταν με αναλυτικό του ρεπορτάζ, στο ότι οι όποιες αποφάσεις για την ελληνική κρίση χρέους, θα πάνε μετά την αποσαφήνιση του νέου ενοίκου στο Λευκό Οίκο, «έδειχνε» το ποιος θα είναι ο άλλος πόλος της Γερμανίας στη διαπραγμάτευση για το μέλλον της χώρας.
Σε μεγάλο ποσοστό, το «παιχνίδι», παίζεται με όρους που άλλοι διαμορφώνουν και αφορούν το power game στην περιοχή. Οι δύο μονομάχοι έχουν ξεκάθαρα διαφορετική οικονομική φιλοσοφία και προσέγγιση σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση στην εξωτερική πολιτική της υπεδύναμης σε σχέση με την Ε.Ε.
Ο πρόεδρος Ομπάμα στήριξε έμπρακτα στη διεθνή σκηνή τη χώρα, είτε με δηλώσεις, είτε στέλνοντας τον υπουργό Οικονομικών Γκάιτνερ σε συνεδριάσεις Eurogroup, αλλά και Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Άσκησε πιέσεις στη Γερμανία, να στηρίξει την Ελλάδα, ζητώντας την αύξηση της χρηματοδότησης για τον κομβικό του εταίρο στην ανατολική Μεσόγειο. Τάχθηκε, εμμέσως, πλην σαφώς, υπέρ της επιμήκυνσης του προγράμματος προσαρμογής ή και της προώθησης της αναδιάρθρωσης του χρέους, υιοθετώντας συνολική λύση. Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο επικεφαλής της FED Μπερνάκι, αναγνωρισμένος ερευνητής του μεγάλου κράχ του ’29, λόγω - έργω πρότεινε μια κεϋνσιανής υφής πρόταση ενίσχυσης της ζήτησης, στη λογική της επέκτασης, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, ώστε η ευρωχώρα να βγει από τον ατέλειωτο υφεσιακό κύκλο.
Στον αντίποδα ο Μιτ Ρόμνεϊ συνεπής στην ρεπουμπλικανική αυστηρά φιλελεύθερη λογική, αναμένεται να ταχθεί κατά των λογικών ενίσχυσης της ρευστότητας. Ο ίδιος άλλωστε είναι υποστηρικτής της πολιτικής των περικοπών και της λιτότητας, που εφαρμόζει η συντηρητική κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ. «Είναι λανθασμένες οι προσπάθειες Ομπάμα να πείσει τη Γερμανία να στηρίξει οικονομικά ασθενείς χώρες και τράπεζες στην Ευρωζώνη, ώστε να μην επεκταθεί η ελληνική κρίση» τόνισε πρόσφατα ο Γκλεν Χάμπαρντ, πιθανός υπ. Οικονομικών του Ρόμνεϊ.
Μια άλλη παράμετρος της εκλογής είναι ο συσχετισμός δυνάμεων στο ΔΝΤ του οποίου οι ΗΠΑ αποτελούν τον μεγαλύτερο μέτοχο. Χωρίς να είναι δεσμευτικό για το μέλλον, μια και η ιστορία έχει αποδείξει ότι άλλο η προεκλογική εκστρατεία και άλλο η άσκηση εξουσίας, η σταθερή άποψη των Ρεπουμπλικάνων είναι ξεκάθαρα υπέρ του τερματισμού της χρηματοδότησης της Ελλάδας από το ΔΝΤ. Θεωρούν ότι η Ευρώπη διαθέτει τους πόρους και δεν πρέπει οι ΗΠΑ να επιβαρύνονται με τη «σωτηρία» ενός «ασώτου» κράτους-μέλους μιας τόσο πλούσιας οντότητας. Ο κλασσικός απομονωτισμός των Ρεπουμπλικάνων, με άλλα λόγια….
Έτσι, άλλωστε εξηγούνται οι συνεχείς αρνητικές και ενίοτε προσβλητικές αναφορές του Ρόμνεϊ στη χώρα μας, με πιο χαρακτηριστική, την ανάδειξη της χώρας ως παράδειγμα προς αποφυγή… Οι ρεπουμπλικάνοι ζηλωτές βρήκαν το αντίπαλο δέος που πάντα ψάχνουν…
Πάντως, στο μέτωπο των εθνικών μας θεμάτων, οι δύο υποψήφιοι δεν έχουν πάρει θέση. Η έμφαση στο θέμα της οικονομίας αλλά και ο κυρίαρχος ρόλος των Ισραηλινών στο «παιχνίδι» της ανατολικής Μεσογείου για τις ΗΠΑ έχουν συντελέσει στο γεγονός…
Ίσως και η ατονία του ελληνοαμερικανικού λόμπυ, που διαιρεμένο και χωρίς κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια, από το εθνικό κέντρο, δεν συντελεί στο εθνικό ζήτημα όπως πρέπει….