Ενθυμούμενος την ιστορία του ο κ. Ρουπακιώτης, ουσιαστικά έθεσε εαυτόν εκτός κυβέρνησης - έστω και κατόπιν εορτής - μιλώντας με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα για τους Ευρωπαίους δανειστές μας. Ωστόσο η αναφορά του για τον τρόπο νομοθέτησης, με επιβολή έτοιμων κειμένων, κι εκβιασμούς, αναδεικνύει, σύμφωνα, με πολλά στελέχη της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ ένα μείζον ζήτημα λειτουργίας της κυβέρνησης, όπου ο συγκεντρωτισμός, η αδρανοποίηση του Κοινοβουλίου και του υπουργικού συμβουλίου είναι κεντρικά. Εκεί εστιάζουν την κριτική τους κι αναμένεται οσονούπω να διαφοροποιηθούν αρκετά στελέχη των κεντροαρστερών συνιστωσών της κυβέρνησης δίνοντας κι ένα θεσμικό μανδύα στη πολιτική τους διαφωνία, έστω κι αν αυτή δεν είναι εκφρασμένη.
Οι διαφαινόμενες κινήσεις ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο στον Πρωθυπουργό να προχωρήσει, αμέσως μετά την διαμόρφωση του πλαισίου λύσης για το πρόβλημα χρέους, στις διαδικασίες για την λεγόμενη αμφίπλευρη διεύρυνση, με απορρόφηση στη Ν.Δ. όσων θεωρούν, ότι η λύση του μνημονίου είναι μονόδρομος και βάζουν σε δεύτερο πλάνο τις όποιες θεσμικές ακροβασίες. Στο πλαίσιο αυτό φωνές της ΔΗΜΑΡ, όπως ο κ. Ρουπακιώτης, ο κ. Νεφελούδης, οκ. Μουτσινάς, ο κ. Βουδούρης θα είναι εκτός.
Αντίθετα, στελέχη όπως ο κ. Μπίστης ή ο κ. Ψαριανός μπορούν να ενσωματωθούν σε μια διαδικασία σύμπηξης ενός φιλοευρωπαϊκού μετώπου, που κεντρικό στόχο θα έχει τη διατήρηση της χώρας σε ευρωπαϊκή τροχιά. Παράλληλα, ο κ. Σαμαράς, με σύμμαχο τον κ. Βενιζέλο, εν όψει ανασχηματισμού αναμένεται να απευθύνει πρόσκληση σε πολιτικά στελέχη που είτε έχουν γκελ στην κεντροδεξιά, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος , η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ή Γιώργος Φλωρίδης, είτε υποστηρίζουν τις διαρθρωτικές αλλαγές, έστω κι αν έχουν κόστος, όπως ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος, Φ. Σαχινίδης, Εύη Χριστοφιλοπούλου κι άλλοι..
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται μπορεί και να είναι κωμωδία, λέει ο Μαρξ. Ωστόσο, σύμφωνα με στελέχη της Ν.Δ. η προς αριστερά και δεξιά διεύρυνση φαίνεται να επιβάλλεται από τις εξελίξεις, κυρίως στους άλλους χώρους. Η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ, ο εξτρεμισμός της Χ.Α. αλλά και οι διαφωνίες στη ΔΗΜΑΡ, καθιστούν τη ΝΔ προνομιακό πόλο για «τη νέα μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη», που όπως εκτιμούν στην κεντροδεξιά θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη Χρυσή Αυγή.
Πρόκειται ουσιαστικά για ο,τι έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1977 για να απορροφήσει την ΕΔΗΚ, αλλά και να ασκήσει πίεση στα δεξιά άκρα της Εθνικής Συμμαχίας. Ακούγονται, μάλιστα, ακόμα και σενάρια αλλαγής ονόματος για τη Ν.Δ., στο πλαίσιο του να πάρει αποστάσεις από το αμαρτωλό παρελθόν της πολιτικής τάξης της χώρας, κατ΄ αντιστοιχία με ό,τι και το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη ήταν έτοιμο να κάνει. Λέγεται ότι η ονομασία Λαϊκό Κόμμα που θυμίζει την προπολεμική ελληνική Δεξιά, αγγίζει τους ακραίους δεξιούς, και παραπέμπει στην κλασσική ευρωπαϊκή δεξιά «παίζει». Ωστόσο θυμίζει τις τραυματικές εμπειρίες του διχασμού και της Καταστροφής στη Μικρασία.... Σε μια περίοδο όπου η ιστορία εκδικείται...