Η έρευνα εντάσσεται στην προσπάθεια/πλακόστρωσης του περιβάλλοντα χώρου του μνημείου και της πλατείας (πρ. Λιμενικό Περίπτερο) από το Δήμο Χανίων-Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο.
Σημειώνεται ότι ο χώρος άλλοτε καλυπτόταν από το τουριστικό περίπτερο, έργο του Πάτροκλου Καραντινού, ενός από τους πρωτεργάτες του μοντέρνου κινήματος στην Ελλάδα, αρχιτέκτονα πολλών σχολικών κτιρίων του προγράμματος Γ. Παπανδρέου τη δεκαετία του '30 και μελετητή έργων εξαιρετικών, όπως τα Αρχαιολογικά Μουσεία Ηρακλείου και Θεσσαλονίκης, καθώς και πανεπιστημιακών σχολών στη Θεσσαλονίκη όπου ο ίδιος υπήρξε καθηγητής Αρχιτεκτονικής τη δεκαετία του '60. Η κατεδάφισή του δίχασε την τοπική κοινωνία και ξεσήκωσε αντιδράσεις αρχιτεκτόνων. Ωστόσο σήμερα ξεκινάει μια προσπάθεια ανάπλασης κι ανάδειξης του περιβάλλοντα χώρου που περιλαμβάνει τις ελληνιστικές οχυρώσεις, αλλά αρκετά «βομβόπληκτα» κτήρια της ενετικής και οθωμανικής περιόδου που επλήγησαν από τοους σφοδρούς βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Η ύπαρξη του μικρού - μονόχωρου - ναού είχε καταγραφεί από τους χαρτογράφους της Ενετικής περιόδου και τμήμα των θεμελίων του είχε βρεθεί στο παρελθόν κάτω απο το δάπεδο του τζαμιού στην διάρκεια εργασιών συντήρησης - αναπαλαίωσης.
Ο βενετσιάνικος ναός φαίνεται πως κατεδαφίστηκε αμέσως μετά την κατάληψη των Χανίων από τους Τούρκους προκειμένου να ανεγερθεί το τέμενος προς τιμήν του πρώτου φρουράρχου των Χανίων Κιουτσούκ Χασάν, ενώ στα νεώτερα χρόνια επικράτησε η ονομασία Γιαλί Τζαμισί (παραθαλάσσιο τζαμί).
Το τζαμί αποτελείται από ένα κυβικό κτίσμα και καλύπτεται από ένα μεγάλο ημισφαιρικό χωρίς τύμπανο τρούλο που τον στηρίζουν τέσσερα περίτεχνα πέτρινα τόξα. Από τη δυτική και τη βόρεια πλευρά του, περιβάλλεται από στοά, που είναι στεγασμένη από έξι μικρούς τρούλους χωρίς τύμπανο. Αρχικά η στοά ήταν ανοικτή όπως συνηθίζεται στα τζαμιά. Γύρω στα 1880 η στοά μετατράπηκε σε κλειστή με τοξωτά ανοίγματα και έντονα νεοκλασικό ύφος.
Το τέμενος αποτελεί λαμπρό δείγμα ισλαμικής τέχνης της Αναγέννησης, ήταν έργο Αρμένιου αρχιτέκτονα, που είχε κατασκευάσει και άλλο όμοιό του στο χωριό Σπανιάκο του Σέλινου Χανίων. Το τζαμί, στην αυλή του οποίου υπήρχαν φοινικόδεντρα και τάφοι πασάδων και γενιτσάρων, σταμάτησε τη λειτουργία του το 1923 και σήμερα είναι αναπαλαιωμένο, χωρίς όμως τον μικρό αλλά γραφικό μιναρέ του που κατεδαφίστηκε το 1920 (κατ' άλλους το 1939).