Ο Αϊρονς που ως γνωστόν βρίσκεται στην Αθήνα μαζί με τον δανό σκηνοθέτη Μπίλε Ογκουστ για την πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας «Νυχτερινό τρένο για τη Λισσαβόνα είπε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι δεν πρέπει να θεωρούμε ότι μια ολόκληρη χώρα είναι ένα επεισόδιο που παρουσιάστηκε στις εφημερίδες. Ναι, υπάρχουν ανόητοι που κάθονται πάνω σε έναν πολιτικό τίτλο. Και ναι, ορισμένες φορές δολοφονούν κόσμο. Αλλά αυτό συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Δεν αντανακλά την Ελλάδα, την Ελλάδα που εγώ ξέρω. Η Ελλάδα είναι γεμάτη υπέροχους ανθρώπους, είναι μια πανέμορφη χώρα που δικαίως ελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο, είναι μια από τις χώρες στις οποίες νιώθω ευτυχισμένος. Νομίζω ότι δεν πρέπει να κρινόμαστε από την δράση ενός ηλίθιου ακροδεξιού που σκότωσε έναν καλλιτέχνη.»

Για τον ηθοποιό η γνώση της Ιστορίας μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. «Είμαι γνώστης των προβλημάτων με τις εξτρεμιστικές ομάδες που έχετε στην Ελλάδα» είπε. «Από την στιγμή που σε οποιαδήποτε κοινωνία υπάρχει δυσχέρεια, οι ακροδεξιοί θα κερδίζουν δημοτικότητα. Ο κόσμος πιστεύει ότι τα ακραία μέτρα είναι η απάντηση. Νομίζω όμως ότι αν το κοιτάξουμε μέσα από την Ιστορία θα δούμε ότι δεν βρίσκεται εκεί η απάντηση. Η μετριοπάθεια είναι τα πάντα. Στην Αγγλία γελάμε με τους ακραίους. Και λέμε "εντάξει, εντάξει αλλά δεν είστε εσείς η απάντηση". Ελπίζω ότι θα έχετε την εξυπνάδα να δράσετε παρομοίως στην Ελλάδα. Πιστεύω ωστόσο ότι είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα για τους νέους να έχουν γνώση της Ιστορίας έτσι ώστε να δουν ότι τα αποτελέσματα της ακροδεξιάς δεν είναι ποτέ θετικά.»

Ο Τζέρεμι Αϊρονς πήρε θέση και για το θέμα της οικονομίας που έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε ύφεση. «Οι πολιτικοί μας πρόδωσαν, οι οικονομολόγοι μας είπαν ψέματα, οδηγηθήκαμε σε μια ζωή πέραν των δυνατοτήτων μας» είπε. «Εν μέρει είναι δική μας ευθύνη αλλά κατά την γνώμη μου είναι ευθύνη και όσων μας δάνεισαν τα χρήματα για να ζούμε πέραν των δυνατοτήτων μας. Αν μου ζητηθεί να δανείσω 100 λίρες σε κάποιον και το κάνω νομίζοντας ότι θα τα πάρω πίσω, είναι μια επιλογή μου. Αν νομίζω ότι δεν θα τα πάρω πίσω και παρ' όλ' αυτά τα δίνω, είναι σαν να τα δωρίζω. Αν είμαι τόσο βλάκας ώστε να πιστεύω ότι θα τα πάρω πίσω, τότε είναι δική μου ευθύνη, δικό μου λάθος και δική μου επιλογή.»