Η λύση που προκρίνει τόσο ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, όσο και ο Γιάννης Στουρνάρας είναι αυτή της μετακύλισης της λήξης των δανείων από τα 30 χρόνια που είναι σήμερα στα 50 χρόνια, με ταυτόχρονη μείωση των επιτοκίων. Παράλληλα, πρόθεση της Ελληνικής πλευράς είναι να εξεταστεί η δυνατότητα μετατροπής των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά, ώστε να μην επηρεαστεί το ελληνικό χρέος από μια μελλοντική αύξηση των επιτοκίων της ΕΚΤ. Κι όλα αυτά ώστε το ελληνικό χρέος να πέσει κάτω από το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και παράλληλα να καταστεί βιώσιμη η εξυπηρέτησή του.
Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιάννης Στουρνάρας μέσα από αυτή τη διαδικασία «παίζουν» ουσιαστικά τα ρέστα τους καθώς γνωρίζουν ότι η απομείωση του χρέους είναι μονόδρομος για την αλλαγή σελίδας της χώρας. Μάλιστα, σε συνδυασμό με την εισροή κεφαλαίων στις τράπεζες δημιουργούν ένα χρονικό ορίζοντα όπου θα προσπαθήσουν να πείσουν ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να αναταχθεί και να βρει την αναγκαία ρευστότητα, μέσα από τις εισροές ξένων κεφαλαίων και την μείωση τόκων και τοκοχρεωλυσίων.
Δυσκολίες και ... πονοκέφαλοι
Ο αστάθμητος παράγων έχει, όμως, να κάνει με το σκηνικό πολιτικής ρευστότητας, που τροφοδοτείται από την οικονομική δυσπραγία των άλλοτε μεσαίων στρωμάτων της Ελληνικής κοινωνίας.
Μάλιστα η εμμονή των εταίρων, εν όψει και της συζήτησης για τη ρύθμιση του χρέους, σε περαιτέρω απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων σε μια αγορά εργασίας που η κατάσταση είναι ήδη τραγική για τους εργαζόμενους, η προώθηση μεταρρυθίσεων που πλήτουν ομάδες συμφερόντων, η περαιτέρω συρρίκνωση του δημοσίου δημιουργεί πρόσθετους «πονοκεφάλους» στο Μέγαρο Μαξίμου.
Και μπορεί ο κ. Στουρνάρας να προσέλθει στη συνεδρίαση έχοντας στον φάκελο του τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που είχε θέσει το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 (επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, εφαρμογή των συμφωνηθέντων δράσεων με την τρόικα), ωστόσο οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης μάλλον και πάλι θα σηκώσουν το δάκτυλο δείχνοντας τα σημεία της έκθεσης αξιολόγησης της τρόικας, που παραπέμπουν σε σκληρές κι άρα δύσκολες πολιτικές παρεμβάσεις. Επίσης, αναμένεται να ζητήσουν εξηγήσεις για ένα «υπεραισιόδοξο» μεσοπρόθεσμο¨, που εμπεριέχει δημοσιονομικούς στόχους και μακροοικονομικές προβλέψεις που σε συνδυασμό με τη μακροχρόνια ύφεση δεν έχουν επιτευχθεί ποτέ στην ιστορία της οικονομίας. Π.χ. προβλέπει τεράστια πλεονάσματα (2,5% έως 5,3% του ΑΕΠ ή 4,7δις έως 11,6 δις), που θα συνοδεύονται από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (2,9% έως 3,7%). Για παράδειγμα, το 2017 ενώ το κράτος θα στερήσει από την οικονομία 9,4 δις (για να πάνε στην αποπληρωμή του χρέους) θα πρέπει αυτή να αναπτυχθεί κατά 3,5%.
Οι αποφάσεις βέβαια δεν αναμένεται να ληφθούν πριν το τέλος του 2014, καθώς η Κομισιόν δεν επιθυμεί να πάρει καμία απόφαση πριν από τις ευρωεκλογές, ενώ αμέσως μετά θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες στελέχωσης των νέων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν αναμένεται να ολοκληρωθούν πριν από το Νοέμβριο του 2014. Μέχρι τότε και το Μαξίμου ευλεπιστεί οι «αγωνίες» των εταίρων να μην κυριαρχήσουν τα αθηναϊκά πρωτοσέλιδα...
Γ.Α.