Με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, όπως αυτοχαρακτηρίσθηκε, ο κ. Δασκαλόπουλος, είπε ότι παρακολουθεί με αυξημένη ανησυχία το μετεκλογικό τοπίο.
"Η ανασχηματισθείσα κυβέρνηση εκδηλώνει μια αντίληψη και μια τάση που είναι οιωνεί επικίνδυνες και οικονομικά και πολιτικά. Μια διάθεση ροκανίσματος των- έστω ατελών- μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει και μια διάθεση μετάθεσης αυτών που πρέπει να γίνουν. Αυτή η διολίσθηση στον παλαιοκομματισμό και τον a la carte λαϊκισμό, κινδυνεύει να παγώσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, να αυξήσει τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας και να επιδεινώσει τις ήδη αφόρητες συνθήκες της κοινωνίας", είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δασκαλόπουλος.
Επισήμανε ότι εάν το κλίμα αυτό παγιωθεί και εάν κυριαρχήσει το σκηνικό της "πολιτικής παράλυσης", τότε οι εκλογές το φθινόπωρο μπορούν να καταστούν αναπόφευκτες. "Ίσως τότε να αποτελούν και την υγιέστερη διέξοδο, αρκεί να διεξαχθούν με καθαρούς όρους προγραμματικής αντιπαράθεσης", πρόσθεσε ο ίδιος.
Πέραν αυτών, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, ανακοίνωσε ότι θα ιδρύσει και θα χρηματοδοτήσει ως βασικός επενδυτής, ένα επενδυτικό fund, ικανό να προσελκύσει και ξένα κεφάλαια και το οποίο θα επενδύει σε μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους, χωρίς περιορισμό.
Αναλυτικότερα, ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος είπε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους:
Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ που είστε απόψε μαζί μας, στον κήπο αυτόν όπου η φύση συνδιαλέγεται αρμονικά με τη σύγχρονη τέχνη και τις προκλήσεις της.
Το τέλος της θητείας μου στην ηγεσία του ΣΕΒ σηματοδοτεί την απαρχή ενός νέου κύκλου για μένα. Στο πλαίσιο του ΣΕΒ, όπου διατηρώ το χαρτοφυλάκιο της βιομηχανικής πολιτικής και των σχέσεων με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι μέσω της BUSINESSEUROPE, στο πλαίσιο του οργανισμού ΝΕΟΝ και των πολιτιστικών πρωτοβουλιών του, στο πλαίσιο της επενδυτικής μου δραστηριότητας που φιλοδοξεί να αναδείξει και να στηρίξει αποφασιστικά τη νέα ελληνική επιχειρηματικότητα, τη νέα ελληνική οικονομία, καθώς και στο πλαίσιο της επένδυσής μου σ’ ένα …διανοητικό fund νέων ανθρώπων και νέων ιδεών. Περιορίζομαι απόψε σε αυτά, προκειμένου να υπογραμμίσω ότι οι καιροί επιτάσσουν εγρήγορση και δράση. Βρίσκω πραγματικά πολύ δημιουργικό και μάλιστα προκλητικό τον ρόλο του ενεργού πολίτη που είναι εφεξής ο ρόλος μου.
Ως ενεργός πολίτης, λοιπόν, δεν σας κρύβω ότι παρακολουθώ με αυξανόμενη ανησυχία το μετεκλογικό τοπίο. Η ανασχηματισθείσα κυβέρνηση εκδηλώνει μια αντίληψη και κάποιες τάσεις που είναι οιονεί επικίνδυνες –και οικονομικά και πολιτικά: μια διάθεση ροκανίσματος των έστω ατελών μεταρρυθμίσεων που έχουν γίνει, και μετάθεσης αυτών που πρέπει να γίνουν. Οι μεταρρυθμίσεις όμως αυτές είναι τα προαπαιτούμενα για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και την ανάταξη του τόπου.
Αυτή η διολίσθηση στον παλαιοκομματισμό και τον αλά καρτ λαϊκισμό κινδυνεύει να παγώσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, να αυξήσει τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, να επιδεινώσει τις ήδη αφόρητες βιοτικές συνθήκες της κοινωνίας. Να δημιουργήσει νέες μαύρες τρύπες και νέα αδιέξοδα.
Αν το κλίμα αυτό παγιωθεί, αν κυριαρχήσουν τα συμπτώματα πολιτικής παράλυσης, οι εκλογές το φθινόπωρο μπορεί να καταστούν αναπόφευκτες. Ίσως, τότε, να αποτελούν και την υγιέστερη διέξοδο.
Αρκεί βέβαια να διεξαχθούν με καθαρούς όρους προγραμματικής αντιπαράθεσης. Γιατί, αν γίνουμε μάρτυρες μιας προσχηματικής προεκλογικής πλειοδοσίας, με τους μεν να ακολουθούν τη λογική του «Τσοβόλα δώστα όλα» και τους δε να υπόσχονται ότι «λεφτά υπάρχουν», τότε η μετεκλογική πορεία θα είναι προδιαγεγραμμένη: θα είναι κατηφορική και επώδυνη, για όλους μας –ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος.
Όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό σύστημα έχει συσσωρεύσει ένα μη βιώσιμο χρέος (πέρα από το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος, η αναδιάρθρωση του οποίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη):
- Το χρέος από μία μεταρρυθμιστική προσπάθεια που πολύ απέχει από το να έχει ολοκληρωθεί και η οποία δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί.
- Το χρέος από μία δημοσιονομική ασφυξία που έχει δημιουργήσει αμέτρητα κοινωνικά θύματα και αδικίες, και απαιτεί τη συντεταγμένη και ολοκληρωμένη αναδιαπραγμάτευση των όρων της δημοσιονομικής προσαρμογής.
- Το χρέος από την απουσία ενός εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου, που να στοχεύει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με αιχμή τη βιομηχανία και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό των δομών του Δημοσίου.
Αυτά τα χρέη έχουμε …χρέος να σβήσουμε. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με στενά κομματική νοοτροπία. Γιατί, αποδέκτες της πολιτικής που είναι αναγκαίο να χαραχθεί σήμερα δεν μπορεί να είναι οι πελάτες του κομματικού κράτους, αλλά οι πολίτες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτούς καλείται να πείσει και να κινητοποιήσει όποιος κυβερνά ή φιλοδοξεί να κυβερνήσει τον τόπο.
Όλοι αντιλαμβάνονται σήμερα, καθώς καταλαγιάζει ο εκλογικός κουρνιαχτός, ότι έχουμε μακρύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας για την πραγματική έξοδο από την κρίση. Το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο έχει ξεπεραστεί για έναν απλό λόγο: η μνημονιακή συνταγή είναι αδιέξοδη –και η αντιμνημονιακή καταγγελία δεν αρκεί. Για να υπάρξει γόνιμη πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να συνομολογήσουμε ότι:
- Φιλολαϊκή πολιτική με δανεικά δεν γίνεται.
- Δημοσιονομική σταθερότητα με ανθρωπιστική κρίση δεν νοείται.
- Ανάπτυξη με τους παλιούς τρόπους, με τις ίδιες αντιλήψεις και κρατικές δομές, δεν είναι δυνατή.
Το πρόβλημα της κρίσης που βιώνουμε ήταν εξαρχής, στον πυρήνα του, πολιτικό. Πολιτικό παραμένει και σήμερα –σ’ ένα σκηνικό που κινδυνεύει να γίνει αδιέξοδο…
Δύο λόγια κλείνοντας για το επενδυτικό μέρος των δραστηριοτήτων μου, που έδωσε λαβή σε πολλά δημοσιεύματα τούτες τις μέρες.
Πήρα την πρωτοβουλία να ιδρύσω και να χρηματοδοτήσω ως βασικός επενδυτής ένα επενδυτικό fund της πιο σύγχρονης μορφής, ικανό να προσελκύσει και ξένα κεφάλαια. Στελεχώνεται με τα καταλληλότερα πρόσωπα για να το τρέχουν. Στόχος μας είναι η μακρόχρονη επένδυση σε μεσαίες επιχειρήσεις με δυναμισμό και προοπτική και στους ανθρώπους που τις διοικούν με πάθος, μεράκι και δημιουργικές ιδέες.
Είναι επένδυση διαρκείας σε μια νέα επιχειρηματικότητα με εθνικές ρίζες και διεθνείς προδιαγραφές. Είναι συγχρόνως ένα στοίχημα ενάντια στην κρίση με μοχλό τις παραγωγικές και ανταγωνιστικές δυνάμεις του τόπου.