Ο κ. Σημίτης, εκτιμά ότι «ο τρόπος χειρισμού της διαπραγμάτευσης δημιουργεί το ερώτημα αν η κυβέρνηση θέλει η όχι μια λύση σε συνεργασία με την ευρωζώνη» ή «μήπως προτιμά ένα αδιέξοδο που θα της επιτρέψει να χαράξει τη δικής της διέξοδο;».

Και εξηγεί« Καθεστώς το οποίο θα επιτρέπει σε μια χώρα να έχει νόμισμα το ευρώ αλλά να μην υπόκειται στις υποχρεώσεις της ευρωζώνης αποτελεί ουτοπία.Η συνέπειας μιας αδυναμίας πληρωμών θα είναι η χρεοκοπία και μετά η δραχμή και στη συνέχεια η χρόνια καταστροφική φτώχεια. Η σημερινή ασάφεια βλάπτει τη χώρα».

Σε ότι αφορά τη στάση των δανειστών ο πρώην πρωθυπουργός εκτιμά ότι οριστική λύση αυτή την στιγμή δεν είναι πιθανή και ότι θα επιμείνουν ή όποια αλλαγή των συμβάσεων να είναι βαθμιαία. Θα υποχωρούν στο μέτρο που θα αποκτούν τη βεβαιότητα ότι θα τηρήσουμε τις υποσχέσεις μας.            

Με πλοηγό τις φαντασιώσεις 

Ο κ. Σημίτης στην εκτενή ανάλυσή του διαπιστώνει πως το πρόβλημα της χώρας είναι ότι πορεύεται χωρίς σχέδιο και συγκεκριμένες επιδιώξεις ευκαιριακά με συνεχείς αντιπαλότητες με φαντασιώσεις και ανερμάτιστα ιδεολογήματα. 

Χωρίς να παραλείπει την κριτική στις προηγούμενες κυβερνήσεις - από την αρχή της κρίσης όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η χώρα συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις στην ευρωζώνη χωρίς δικό της σχέδιο αποκατάστασης μιας πορείας σταθεροποίησης και ανάπτυξης -σημειώνει πως η σημερινή κυβέρνηση αρνήθηκε την αναγκαιότητα ενός προγράμματος.

Ενώ για την συμφωνία καθαυτή επισημαίνει « η απαραίτητη συμφωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με τη συνέχιση της λιτότητας ούτε με την άρνηση δέσμευσης για την πρόληψη μιας νέας συσσώρευσης ελλειμμάτων... Οι ιδεολογικές επικλήσεις οι θορυβώδεις αρνήσεις και οι θεατρικοί θυμοί είτε από τη  μια είτε από την άλλη πλευρά δεν βοηθούν».