Εκτός αυτών, οι δανειστές, αντιτίθενται στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συμπληρώνοντας ένα καλάθι απαιτήσεων που είναι αδύνατον να δεχθεί η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να εγκαταλείψει τις κόκκινες γραμμές που έχει θέσει.  

Κυβερνητικοί παράγοντες, που ομολογούν την υφιστάμενη πίεση, χαρακτηρίζουν ακατανόητη την εμμονή και την επιμονή υπέρ των ομαδικών απολύσεων ειδικότερα από την πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την ώρα μάλιστα που έχουν προσκομιστεί από την ελληνική πλευρά στοιχεία και πίνακες, που αποδεικνύουν ότι η επαναφορά ιδιαίτερα των συλλογικών συμβάσεων-νομικό κεκτημένο στην υπόλοιπη Ε.Ε- ευνοεί την ανάπτυξη.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση δεν φαίνεται να χάνει την αισιοδοξία της, καθώς αντίθετα από τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, οι δύο πλευρές φαίνονται να βρίσκονται πιο κοντά στην συμφωνία στα δημοσιονομικά μέτρα, του πολυνομοσχεδίου που συζητείται. Δεν αποκλείεται μάλιστα, υπό τις συνθήκες αυτές το ενδεχόμενο να παρακαμφθούν τα παραπάνω «αγκάθια», ώστε να επέλθει συμφωνία σε όλα τα υπόλοιπα, που θα ανοίξει το δρόμο στις πολύτιμες εκταμιεύσεις.