«Η λιτότητα που επιβλήθηκε με απίστευτη βαρβαρότητα τα τελευταία πέντε χρόνια στην χώρα απέτυχε και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουν οι θεσμοί», ανέφερε στην συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας, υποστηρίζοντας ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα είναι η αρχή του τέλους για το ευρώ, ενώ διαβεβαιώνει ότι δεν θέλει, ούτε προβλέπει εκλογές, αφού η κυβέρνηση έχει λάβει νωπή λαϊκή εντολή και θα εργαστεί με ορίζοντα 4ετίας, δίχως να απογοητεύσει, όπως σημειώνει, τον ελληνικό λαό.

Ερωτηθείς τι αναμένει από την αυριανή συνάντηση με την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ και ποιές είναι οι νέες προτάσεις που σκοπεύει να καταθέσει για να υπάρξει συμβιβασμός, ο Αλ. Τσίπρας, δηλώνει: «Πιστεύω ότι στις αυριανές συζητήσεις θα αποτιμηθεί η πρόοδος που έχει γίνει μέχρι στιγμής. Θα θέσουμε ένα ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα για την συμφωνία…Θα εργαστούμε για να γεφυρώσουμε το κενό για την κρατική χρηματοδότηση, καταθέτοντας εναλλακτικές προτάσεις εκεί που οι απαιτήσεις είναι παράλογες και μη αποδεκτές. Όλα αυτά βέβαια θα έχουν κάποιο νόημα, αν οι θεσμοί είναι πρόθυμοι να βρουν σοβαρές λύσεις για την βιωσιμότητα του χρέους. Θέλουμε να τελειώνουμε μια και καλή με την τρομερή διαμάχη για το Grexit (έξοδο από το ευρώ), που έχει γίνει τροχοπέδη για την οικονομική σταθερότητα στην Ευρώπη επί χρόνια. Να μην ανακυκλώνουμε το πρόβλημα κάθε εξάμηνο».

Ερωτηθείς για τα σημεία στα οποία υπάρχει συμφωνία με τους δανειστές, απάντησε: «Πιστεύω ότι είμαστε πολύ κοντά σε μια συμφωνία για το πρωτογενές πλεόνασμα για τα επόμενα χρόνια. Αυτό που χρειάζεται είναι μια θετική στάση απέναντι σε εναλλακτικές προτάσεις για περικοπές συντάξεων και την επιβολή υφεσιακών μέτρων. Ο στόχος μας είναι να πετύχουμε μια συμφωνία, όχι μόνο για να κλείσει το πρόγραμμα βοήθειας, αλλά επίσης για να ξημερώσει μια καινούργια μέρα. Με άλλα λόγια, το πως η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές με ανταγωνιστική οικονομία το συντομότερο δυνατό. Κρίσιμο για αυτό είναι μια λύση στο πρόβλημα της βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης…».

Στην ερώτηση «γιατί δεν αρέσουν στους θεσμούς οι προτάσεις σας;», ο πρωθυπουργός απαντά: «Δεν πιστεύω ότι δεν τους αρέσουν. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι εκ των θεσμών δεν είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις της τελευταίας πενταετίας έχουν αποτύχει, γιατί αν έκαναν κάτι τέτοιο, αυτό θα συνεπάγονταν ένα κόστος. Η Ευρώπη και οι θεσμοί πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η λιτότητα απέτυχε. Δεν πρόκειται για μια εύκολη απόφαση αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε το κόστος της αέναης κρίσης ή ακόμη χειρότερα το ιστορικό κόστος της αποτυχίας».

Ερωτηθείς γιατί δεν έγιναν αποδεκτές οι προτάσεις των θεσμών, ο Αλ. Τσίπρας απαντά ότι «ήταν απογοητευτικό το γεγονός ότι δεν αντανακλούσαν τις συμφωνίες που είχαν ήδη επιτευχθεί στο πλαίσιο του Brussels Group. Δεν μπορούμε να επιμείνουμε σε ένα πρόγραμμα που έχει ξεκάθαρα αποτύχει. Δεν γίνεται να μας ζητούν να εφαρμόσουμε μέτρα που κανείς άλλος δεν έχει εφαρμόσει στην Ευρώπη…Μετά από πέντε χρόνια λιτότητας είναι αδιανόητο να μας ζητούν περικοπές για τους χαμηλοσυνταξιούχους ή για τα επιδόματα που επηρεάζουν τους πιο φτωχούς πολίτες. Ή το να προσθέσουμε 10% στο κόστος του οικιακού ρεύματος σε μια χώρα όπου χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα. Ή να θέλουν να καταργήσουμε το επίδομα θέρμανσης, όταν ο κόσμος πεθαίνει από το κρύο. Είναι προτάσεις που δεν μπορούμε να δεχτούμε, όχι μόνο επειδή είναι εκτός της λαϊκής εντολής που λάβαμε, αλλά επίσης, επειδή αν συμφωνούσαμε με αυτές, θα καταφέρναμε ένα πλήγμα στην Ευρώπη της Δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, στην οποία ορισμένοι από εμάς εξακολουθούμε να πιστεύουμε με πάθος».

Ο πρωθυπουργός κάνει επίσης λόγο για λιτότητα που επιβλήθηκε με «πρωτοφανή αγριότητα» στην Ελλάδα και είχε καταστροφικές συνέπειες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο: «Η ανεργία αυξήθηκε από 12% σε 27% μέσα σε τρία χρόνια, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% και αβάσταχτοι φόροι επιβλήθηκαν στις μεσαίες και πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Η ανθρωπιστική κρίση των αστέγων και όσων ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Απλά κοιτάξτε τα προγράμματα (που εφαρμόστηκαν) σε Ιρλανδία και Πορτογαλία για να συνειδητοποιήσετε ότι οι συγκρίσεις είναι ατυχείς. Κανείς δεν υπέφερε όσο η Ελλάδα».