Σύμφωνα με το άρθρο, εδώ και καιρό ζητούσε μια πολιτική λύση. Ζητούσε, δηλαδή, να μην μιλάει με τεχνοκράτες, αλλά με τους πολιτικούς ηγέτες. 

«Πιστεύει (σ.σ.: ο Τσίπρας) ότι δεν έχουν τα κουράγια για να κλωτσήσουν μια χώρα από το ευρώ, υποβιβάζοντάς την σε μια μελλοντική φτώχεια - θα είναι σαν να τα βάζουν ανοιχτά με το ευρωπαϊκό ιδεώδες της αδελφοσύνης. Συν ότι θα φοβηθούν τις συνολικές επιπτώσεις μιας εξόδου. Μέχρι τώρα το ένστικτό του λειτουργεί σωστά. Με το ρολόι να πλησιάζει την 30ή Ιουνίου, έκαναν παραχωρήσεις σε μια σειρά θεμάτων που υπό άλλες συνθήκες δεν θα δέχονταν να κάνουν».

Μόλις λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η σημαντική συνάντηση στις Βρυξέλλες, οι αξιωματούχοι του Βερολίνου είναι περισσότεροι αισιόδοξοι για μια συμφωνία. Ένας από αυτούς, είπε πως «ίσως να χρειαστεί να βγει ο Τσίπρας αναμαλλιασμένος και με το πουκάμισό του να κρέμεται, από μια μεγάλη συνάντηση, για να δείξει στους ανθρώπους του ότι έκανε τα πάντα για να πάρει κάτι από τη διαπραγμάτευση».

Το χρέος

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θέλει να λύσει η ελληνική κυβέρνηση είναι η διαγραφή μέρους του χρέους, καθώς θεωρεί πως είναι μη βιώσιμο. Το Politico αναφέρει πως μαζί του συμφωνούν πολλοί οικονομολόγοι, ενώ υπάρχει και η υποστήριξη από το ΔΝΤ. Μόνο που αυτή η συζήτηση ξεπερνάει τη βιωσιμότητα του χρέους και έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη. Γι' αυτό και οι δανειστές απαντούν πως αν η Ελλάδα προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, αυτομάτως το χρέος θα γίνει βιώσιμο.

Το άρθρο αναφέρει πως η διαγραφή του χρέους είναι ένα δυσάρεστο θέμα για τη Γερμανία, διότι μοιάζει σαν ένα δωρεάν γεύμα το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι. «Η αντίσταση δεν είναι μόνο πολιτική, καθώς τόσο το Βερολίνο όσο και η ΕΚΤ ανησυχούν ότι τυχόν ελάφρυνση του χρέους θα ανοίξει την πόρτα για νέους μπελάδες και νέες σπατάλες στον δημόσιο τομέα. Αν δεχθούν οι πιστωτές την ελάφρυνση του χρέους, τότε θα χάσει τους βασικούς λόγους μόχλευσης έναντι των Ελλήνων στο θέμα των μεταρρυθμίσεων».

Για να καταλήξει το άρθρο: «Από το 2012 και μετά υπήρξε ευρεία αναγνώριση ότι το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Αθήνα ήταν σκληρό και οι στόχοι του δεν ήταν ρεαλιστικοί. Από τότε, το χάσμα Βορρά-Νότου έχει σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί, καθώς η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν προχωρήσει σε σημαντικές "επιδιορθώσεις". Αναγκάστηκαν να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα και να μειώσουν τις δαπάνες – κάτι που η Αθήνα απεχθάνεται. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε συμφωνία τη Δευτέρα θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ένα ημίμετρο. Αρκετό, όμως, για να διεκδικήσει ο Τσίπρας τη νίκη. Μέχρι η Ελλάδα να ξεμείνει -εκ νέου- από χρήματα».