Χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, το πρώτο debate μετά το 2009 τήρησε την «παράδοση», που ήθελε τους μεγάλους μονομάχους να έχουν κύριο μέλημα να αποφύγουν το μεγάλο λάθος και τους επικεφαλής των μικρότερων κομμάτων να παλεύουν να αξιοποιήσουν το momemtum για να στείλουν ηχηρά μηνύματα στο εκλογικό κοινό.
Το επόμενο debate είναι ένα βασικός σταθμός για τους μεγάλους που κύριο στόχο έχουν να ενεργοποιήσουν τα ανακλαστικά ψηφοφόρων που ειδικά στο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζουν τάσεις αποσυσπείρωσης. Για τους μικρούς, βασικός στόχος είναι να αξιοποιήσουν το εύρος δημοσιότητας, που είχαν και να αναπαράγουν το μήνυμα που προσπάθησαν να εκπέμψουν στις επόμενες συγκεντρώσεις και εμφανίσεις τους.
Οι επτά αρχηγοί έχοντας κατά νου τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων και ποιοτικών μετρήσεων θέλησαν να απευθυνθούν σε στοχευμένα κοινά. Έτσι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με εμφανή την αμηχανία στην αρχή της κουβέντας, έπαιξε «αμυντικά», επανέλαβε όσα λέει στις προεκλογικές ομιλίες του για να δικαιολογήσει τις επιλογές του, έμεινε στο δίπολο «νέο – παλιό», ενώ προσπάθησε να κρατήσει «αριστερές» σταθερές ώστε να κινητοποιήσει ψηφοφόρους που «φλερτάρουν» με την αποχή (το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ) ή τα μικρότερα κόμματα. Για άλλη μια φορά υπεραμύνθηκε των επιλογών του και προσπάθησε να τονίσει ότι ο ίδιος είναι πιο αποτελεσματικός διαπραγματευτής εν όψει της μάχης του χρέους.
Στον αντίποδα ο πρόεδρος της Ν.Δ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης με το γνωστό ύφος του, θέλησε να «προβοκάρει» τον κ. Τσίπρα ενώ εξαπέλυσε καρφιά στον κ. Καμένο, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους άλλους. Το κεντρικό σημείο του, είχε να κάνει με το αναδείξει ότι η Ν.Δ. είναι η μόνη που μπορεί να φέρει ξένες επενδύσεις που είναι απαραίτητες για την μείωση της ανεργίας. Παράλληλα προσπάθησε να αποδομήσει τη διαπραγματευτική ικανότητα του κ. Τσίπρα και να χτυπήσει τους ΑΝΕΛ, που τον έχουν στοχοποιήσει.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης για άλλη μια φορά προσπάθησε να ξεκαθαρίσει ότι το Ποτάμι μπορεί να εκφράσει με νέο τρόπο στρώματα που εμφορούνται από φιλελεύθερα ιδεώδη, αλλά βρίσκονται στο χώρο του κέντρου και αριστερά. Τηρώντας τους χρόνους, θέλησε να χτυπήσει το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ όπου φαίνεται ότι υπάρχουν διαρροές ψηφοφόρων του.
Ο Πάνος Καμένος σε ευθεία προβολή με τα διαφημιστικά του σποτ θέλησε να καταστήσει σαφές ότι αποτελεί το εθνικό και «λογικό» αντίβαρο στις αριστερές ακροβασίες του ΣΥΡΙΖΑ ενώ επιδόθηκε σε ένα «κλεφτοπόλεμο» φθοράς στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αφήνοντας τον Αλέξη Τσίπρα σε κλοιό «ουδετερότητας».
Η Φώφη Γεννηματά σε γραμμή συναίνεσης θέλησε να αναδείξει ότι ιστορικά το ΠΑΣΟΚ δικαιώθηκε για τις επιλογές του το 2010 ενώ από το ύφος και τα λεγόμενά της που συχνά έμπαιναν σε «κλισέ» προσπάθησε να προσελκύσει παλιούς ψηφοφόρους του χώρου και γυναίκες.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, επικεφαλής της ΛΑΕ επέμεινε στην γραμμή του εθνικού νομίσματος και την διασκέδαση φόβων ότι η επιλογή αυτή ενέχει κινδύνους, χωρίς να δίνει πάντα πειστικές απαντήσεις. Με εμφανή την απειρία είχε στόχο να δείξει ότι ο ίδιος εκπροσωπεί τον αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δε θέλησε να κοντράρει το ΚΚΕ.
Τέλος ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, χωρίς εκπλήξεις, προσπάθησε να δείξει ότι ο δρόμος του κόμματός του είναι δικαιωμένος, καθώς οι ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ έχουν ενταχθεί στο μνημονιακό στρατόπεδο ενώ η ΛΑΕ έχει ένα θολό μήνυμα και ευθύνες από τη συμμετοχή του στην προηγούμενη κυβέρνηση.
Κατά τα λοιπά μεγάλος άγνωστος είναι η Χρυσή Αυγή η οποία και απουσίαζε. Ένεκα και μεταναστευτικού είχε μια κάποια σκιά της στην αίθουσα, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, παραμένοντας ένα από τα μεγάλα προβλήματα του πολιτικού συστήματος μαζί με την ένδεια ξεκάθαρων προτάσεων για το μέλλον.
Γιώργος Αλεξάκης