Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, στην αρχή της μακρόσυρτης εκλογικής διαδικασίας που κράτησε τέσσερις μήνες, προδίδοντας τις προτιμήσεις του, είχε σπεύσει από το βήμα της Βουλής να ευχηθεί στον Β. Μεϊμαράκη να συνεχίσει να βρίσκεται στην καρέκλα του αρχηγού.
Στους σχεδιασμούς του, πρυτάνευε ο πολιτικός υπολογισμός, πως με τον κ. Μεϊμαράκη στο τιμόνι και τις καραμανλικές δυνάμεις σε πρώτο πλάνο, η κυβέρνηση θα μπορούσε να κινηθεί σε ένα συναινετικό τοπίο στο εσωτερικό, γεγονός που θα της επέτρεπε να περάσει χωρίς βαριές πολιτικές απώλειες επώδυνες λύσεις στα ανοικτά θέματα με τους δανειστές.
Η παρουσία του κ. Μητσοτάκη, όπως εκτιμούν στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, ανατρέπει αυτές τις προσδοκίες και υποχρεώνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που υποδέχθηκε αμήχανη το αποτέλεσμα, σε αναδίπλωση.
Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού και τα κομματικά στελέχη επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν τη σημασία της νέας κατάστασης. Αυτός είναι ο λόγος που η στάση τους μέχρι στιγμής δεν είναι ενιαία. Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης, δήλωσε επιθετικά στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο ότι «όσες εκλογές και να γίνουν θα τις κερδίσουμε», υπογραμμίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα κυβερνητικής σταθερότητας.
Σε εντελώς διαφορετικό μήκος και ίσως ρεαλιστικότερα, ο αν. υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χρ. Βερναρδάκης διαπίστωσε με απογοήτευση ότι «Η ΝΔ ξαναγίνεται νεοφιλελεύθερη και οι δανειστές έχουν ένα σκαλοπάτι περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Υβρίδια νεοφιλελευθερισμού όπως το ΠΟΤΑΜΙ και ορισμένες προσωπικότητες του ΠΑΣΟΚ θα ενσωματωθούν άμεσα στην ΝΔ». Στο ίδιο μήκος και χωρίς να κρύβει τη δυσαρέσκειά του, σχολίασε: «Μεγάλος χαμένος σήμερα στη ΝΔ ο χώρος του πολιτικού φιλελευθερισμού».
Φαίνεται, σύμφωνα με έμπειρους κοινοβουλευτικούς παράγοντες, πως στη γραμμή αυτή θα κινηθεί στο εξής και η κυβέρνηση, γεγονός που προμηνύεται σκληρές κοινοβουλευτικές μάχες, αλλά και τη διαφαινόμενη διαμόρφωση δύο καθαρών πόλων, μεταξύ των οποίων οι συνθήκες θα καταστούν βαθμιαία, ασφυκτικές για τα υπάρχοντα μικρά σχήματα. Έτσι εξηγείται, όπως σημειώνουν στην πολιτική αγορά, ο διάχυτος εκνευρισμός στις ηγεσίες των μικρότερων κομμάτων ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Αν.Ελλ και Κεντρώων.
Είναι φανερό, εκτιμούν στους διαδρόμους της Βουλής, ότι η ανάδειξη ενός «ενοχλητικού» αντιπάλου, με ξεκάθαρα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, θα βοηθήσει στην περαιτέρω συσπείρωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Όμως από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση θα πρέπει όπως τονίζουν να συνηθίσει στην ιδέα πως δεν θα παίζει πλέον μόνη της στο παιχνίδι και ότι είναι πολύ πιθανό στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη οι δανειστές να αναζητήσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση και να αποκτήσουν έναν πρόσθετο μοχλό πίεσης. Το κλίμα που καλλιέργησαν άλλωστε τις τελευταίες ημέρες μεγάλα ενημερωτικά μέσα στη Δύση υπέρ της υποψηφιότητάς του, ήταν απολύτως ενδεικτικό αυτών των διαθέσεων.
Ο κ. Τσίπρας που θα συναντηθεί τις προσεχείς ημέρες με τον νέο αρχηγό της ΝΔ, ο οποίος εμφανίζει ήδη αξιοσημείωτη κινητικότητα από την πρώτη στιγμή που εκλέχθηκε, απέκτησε έναν υπολογίσιμο αντίπαλο, με τον οποίον μέχρι στιγμής δεν έχει αναμετρηθεί και ο οποίος υπόσχεται ότι ήρθε στα πράγματα για να τον ανατρέψει.