ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Γιατί η κυβέρνηση άνοιξε βεντέτα με το ΔΝΤ;

14:22 - 25 Μαρ 2016 | Πολιτική
Γιατί η κυβέρνηση άνοιξε βεντέτα με το ΔΝΤ;
Η ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης στην πλευρά του ΔΝΤ εγείρει σοβαρές υπόνοιες στην πολιτική αγορά για τα κίνητρα από τα οποία υπαγορεύεται.

Έμπειροι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες κάνουν λόγο για ασκήσεις επικοινωνιακού ύφους που αποσκοπούν στην επικάλυψη όσων έχει συνομολογήσει η κυβέρνηση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και φέρνουν τους συνεπείς πολίτες αντιμέτωπους με νέα επαχθή φορολογικά βάρη.

Μεταρρυθμίσεις ζητούν οι δανειστές

Στις μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις, οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν υποχρεωθεί πολλές φορές να επισημάνουν στα κυβερνητικά στελέχη την ανάγκη περιστολής των δαπανών, ιδίως σε πλευρές του Δημόσιου τομέα που συνιστούν ανοικτές δημοσιονομικές πληγές, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω του εντοπισμού της φοροδιαφυγής και της καθολικής χρήσης πλαστικού χρήματος για την απόδοση του ΦΠΑ, ενώ αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των φόρων, σε τομείς, όπως τα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ και το κρασί.

Με ιδιαίτερα σκληρή διατύπωση ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του διαπιστώνει ότι «καταλήγουμε να ξαναφορολογηθούν τα συνήθη υποζύγια των μισθωτών και συνταξιούχων και των συνεπών φορολογουμένων, με πρόσθετα μέτρα ύψους €1,5 δισ. περίπου» και προσθέτει σε ανάλογο ύφος:

«Η χώρα παραμένει όμηρος μιας αυξανόμενης φορολογικής επιδρομής. Εξ όσων διαρρέουν στα ΜΜΕ, το οικονομικό επιτελείο έχει απωλέσει την αίσθηση του μέτρου και επιδίδεται σε ασκήσεις επί χάρτου, αλλάζοντας φορολογικούς συντελεστές κατά το δοκούν, χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την επίδραση στη λειτουργία της οικονομίας και την επίπτωση στο οικονομικό κλίμα και την επιχειρηματική εμπιστοσύνη.

Φαίνεται επίσης ότι, οι τεχνοκράτες της Τρόικας συμπλέουν με τις κυβερνητικές προτάσεις για ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση, στο πλαίσιο σεβασμού των επιλογών μίας κυρίαρχης κυβέρνησης, ανήμποροι (έως μοιραίοι) να αντιδράσουν στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας που συντελείται».

Γιατί δεν μπορεί να φύγει το ΔΝΤ

Είναι πρόδηλο, όπως εκτιμούν όχι μόνο ο ΣΕΒ, αλλά και πολύπειροι οικονομικοί και πολιτικοί παρατηρητές ότι δια της μεθόδου της ρητορικής ρήξεως με το ΔΝΤ η κυβέρνηση σύρεται σε δεινές παραδοχές, ώστε υπό την πίεση του χρόνου και εν μέσω της προσφυγικής θύελλας να εμφανιστεί ως λύτρωση η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης ως αποτέλεσμα «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Η παρουσία του Ταμείου, άλλωστε, είναι συνομολογημένη στην πρώτη κιόλας παράγραφο της δανειακής συμφωνίας, θεωρείται επιπλέον εκ των ων ουκ άνευ για το Βερολίνο, ενώ την έχει ζητήσει με σχετική επιστολή στην Ουάσινγκτον ο υπουργός Οικονομικών Ε. Τσακαλώτος.

Και αξίζει προσθέτως να σημειωθεί, πως η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χρηματοδότησης έχει ως όρο και προϋπόθεση την υπογραφή ενός ακόμη «συμπληρωματικού» μνημονίου, σε συνέχεια αυτού που υπογράφτηκε με την Ευρωζώνη.

Στην παρούσα φάση, οι δανειστές εμμένουν στην ανάγκη αποδοτικών μέτρων, απορρίπτοντας-η πλευρά των Ευρωπαίων- κάθε συζήτηση για το χρέος. (ΔΝΤ και ευρωπαϊκοί θεσμοί θα αναζητήσουν επ΄ αυτού κοινό τόπο στην ετήσια Σύνοδο του Ταμείου στις 15 Απριλίου).

Αβέβαιη η συζήτηση για το χρέος

«Η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι δυστυχώς μια συζήτηση για κάτι που δεν επείγει» ξεκαθάρισε για μια ακόμα φορά ο Β. Σόιμπλε, σπεύδοντας να υποδείξει αντιθέτως στην Αθήνα, ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων είναι πιο πιεστικές προτεραιότητες.

Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, επικρατεί για την ώρα ελεγχόμενη ένταση. Ωστόσο, υπάρχει επίγνωση ότι μετά την καταβολή 2,2 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια το πρώτο δίμηνο του έτους και έχοντας μπροστά ανελαστικές υποχρεώσεις ύψους 1,8 δισ. ευρώ στο τέλος του Μαρτίου τα ταμειακά διαθέσιμα θα υποστούν καθίζηση, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση, αν οι διαπραγματεύσεις παραταθούν μετά το Eurogroup της 22ας Απριλίου, σε άτακτη συμμόρφωση.

Τίποτε ωστόσο δεν προοιωνίζεται ότι ακόμα και με την επίτευξη συμφωνίας, η κατάσταση θα είναι ανέφελη αφού για 1% του ΑΕΠ των πρόσθετων μέτρων που αναζητούνται από παρεμβάσεις πέραν της φορολογίας εισοδήματος και του ασφαλιστικού σχεδιάζεται φορολογικός Αρμαγεδδόνας.

Η πολιτική διαχείριση του ζητήματος των κόκκινων δανείων προβληματίζει έντονα το Μαξίμου που πιέζεται να αποδεχθεί πλήρη απελευθέρωση, ενώ, αντίθετα, μεγάλη σύγκλιση έχει καταγραφεί στο φορολογικό, με την ευρωπαϊκή πλευρά, όπως επιβεβαίωσε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, να εμφανίζεται πρόθυμη να δεχθεί την ελληνική πρόταση προκειμένου να μείνουν ανέπαφες οι κύριες συντάξεις.

Γ.Χ.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.