Το αναγνωρίζουν αυτό στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, καθώς δυσκολότερος κάβος από την ψήφιση των επαχθών φορολογικών μέτρων είναι η ίδια η εφαρμογή τους, από την οποία οι πολίτες θα στερηθούν ζωτικούς καταναλωτικούς πόρους, ενώ επίκειται ένα θερμό φθινόπωρο, ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, οπότε θα ανοίξει και το μέτωπο των εργασιακών που περιλαμβάνει το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων και νέα διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό.
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι με πλειάδα δηλώσεων, προαναγγέλλουν ήδη το «τέλος εποχής» για την (σχετική πλέον) ασφάλεια του Δημοσίου και αλλαγές που θα εναρμονίζουν το εγχώριο καθεστώς απασχόλησης με βάση τον ασαφή όρο των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών», στον οποίον, πάντως, δεν προβλέπονται δύο επιπλέον μισθοί και συνθήκες εργασιακής βεβαιότητας.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, είναι πολύ πιθανό να υποχρεωθεί, όπως άλλωστε έχει κάνει μέχρι σήμερα, σε οδυνηρούς συμβιβασμούς, με προφανή κίνδυνο να απωλέσει σημαντικά ερείσματα στην εκλογική του πελατεία, ενώ η αδρανής μάζα των ανέργων, συγκροτεί μια βουβή απειλή.
Την ίδια ώρα το οικονομικό επιτελείο, εξαιτίας του ομολογημένου γεγονότος ότι η χώρα έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη των δανειστών, θα πρέπει να επισπεύσει την εφαρμογή σειράς δύσκολων προαπαιτούμενων μέτρων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (Αξιολόγηση Διοικήσεων συστημικών τραπεζών), τις τηλεπικοινωνίες (ΟΤΕ), την ενέργεια (ΑΔΜΗΕ) και τις ιδιωτικοποιήσεις, αρχής γενομένης από την παραχώρηση του Ελληνικού.
Οι πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης, για την ώρα βρίσκονται σε επίπεδα διαχειρίσιμης έντασης. Όμως η διάχυτη δυσαρέσκεια αποτυπώνεται έντονα στις δημοσκοπήσεις που καταγράφουν την εικόνα μιας κοινής γνώμης απογοητευμένης και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε προοδευτική φθορά.
Η φυγή προς τα εμπρός και η αλλαγή σελίδας που έχουν υψωθεί στο οικόσημο του Μαξίμου, δεν είναι εύκολα επιτεύξιμες, από την στιγμή που η υπερβολική φορολόγηση, όπως προειδοποιεί και η Τράπεζα της Ελλάδος, σε συνδυασμό με την διατήρηση μη παραγωγικών δαπανών του Δημοσίου και την καθυστέρηση των ιδιωτικοποιήσεων, μπορεί βάσιμα να οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση και σε αποτυχία του στόχου για υψηλά έσοδα.
Αφετέρου στο εσωτερικό του κόμματος, η πρωτοκαθεδρία του Α. Τσίπρα, δέχεται συντεταγμένη πίεση από την ομάδα των «53+», η οποία διεκδικεί επίμονα μερτικό στην άσκηση πολιτικής και αμφισβητεί σθεναρά τις θεσμικές πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού για την Συνταγματική Αναθεώρηση και το νέο εκλογικό σύστημα, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό που προέχει στις σημερινές συνθήκες είναι η αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών και η παραγωγή μεταρρυθμιστικού έργου.
Τούτων λεχθέντων, το καλοκαίρι, δεν θα είναι καθόλου εύκολο για τον Α. Τσίπρα και το φθινόπωρο δεν είναι και τόσο μακριά όσο δείχνει…
Γιώργος Χατζηδημητρίου