Σημειώνει δε την ανάγκη ο εκλογικός νόμος να ενισχύει μια κουλτούρα ευρύτερων κυβερνήσεων και πολιτικού πλουραλισμού, αντί να εξωθεί σε έναν νέο δικομματισμό. Στο πλαίσιο αυτό, καλεί τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να αναλάβουν τις ευθύνες τους, με δέλεαρ την προοπτική συμμετοχής στην διακυβέρνησης της χώρας. «Περιμένω και από τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, του ευρέως δημοκρατικού φάσματος και της δημοκρατικής παράδοσης, να αναλογιστούν και με βάση τον εαυτό τους, δηλαδή σε τι ποσοστά βρίσκονται τώρα, αλλά και κυρίως με ορίζοντα, βλέποντας τον ορίζοντα των άμεσων και μελλοντικών καταστάσεων, να αναλογιστούν την ευθύνη τους και τις θέσεις που κατά καιρούς έχουν πάρει» λέει χαρακτηριστικά και ξεκαθαρίζει σε ποιους απευθύνεται τονίζοντας:
«αναφέρομαι τώρα στο ΠΑΣΟΚ βεβαίως, αλλά και στα άλλα κόμματα, δηλαδή στο ΚΚΕ, στο ΠΟΤΑΜΙ, στην Ένωση Κεντρώων, σε όλον αυτόν τον χώρο, είτε τον ενδιάμεσο είτε της παραδοσιακής Αριστεράς».
Σχολιάζοντας τη διαφωνία της Χ. Τρικούπη η οποία επιμένει στη διατήρηση, μικρότερου μπόνους υπό προϋποθέσεις, ο πρόεδρος της Βουλής, παρατήρησε ότι το μπόνους οδηγεί σε τεχνητή πόλωση πέραν της πολιτικής ουσίας. «Θέλω να σας πω ευθέως και θα ήθελα να ληφθεί υπ’ όψιν -αν είναι δυνατόν- αυτή η θέση μου και από τους φίλους ή και τους λιγότερο φίλους του ΠΑΣΟΚ, που θα συνεδριάσουν αύριο και ως Πολιτικό Συμβούλιο, για να πάρουν τελικά τη θέση τους. Είτε είκοσι πούμε, είτε εικοσιπέντε, είτε τριάντα, είναι μπόνους, και όταν μάλιστα βάζεις όριο το 42%.
Δεν το λέω λοιπόν με την ηθική της πολιτικής, έχει μια ιδιαίτερη αξία για την Αριστερά, γι’ αυτό ήταν και διαχρονικά η θέση μας, η απλή αναλογική, το λέω με την έννοια του πολιτικού συστήματος και του νέου δικομματισμού, τον οποίο θρέφει αυτή η αντίληψη.
Όταν βάζεις λοιπόν όριο 42%, αντιλαμβάνεσαι, στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές, ποιο θα είναι το βαρύ πυροβολικό του πρώτου, του δεύτερου ή του υποψήφιου τρίτου κόμματος, οποιοδήποτε κι είναι αυτό. Δώσε δύναμη να πάω στο 42% να κυβερνήσω μόνος μου, να μην έχω ανάγκη κανέναν. Είναι ή δεν είναι έτσι; Τα ζήσαμε ή δεν τα ζήσαμε αυτά;
Είναι μια βαθύτατη υποκρισία. Σας το λέω. Ξέρετε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι σπαρμένος με τις καλύτερες των προθέσεων. Ξεκινάει λοιπόν μια αντίληψη και λέει: "Ναι, ρε παιδί μου, αλλά αν ο λαός δώσει 42%;». Μα, δεν θα το δώσει κενό. Θα το δώσει βοηθούντος ενός εκλογικού νόμου, καλπονοθευτικού. Αυτά τα ξεχάσαμε;
Όταν φθάνει η ώρα των εκλογών και υπάρχει το μπόνους, διαμορφώνεται εκ των πραγμάτων μια τεχνητή πόλωση, όπως λέγαμε παλαιότερα, πέραν δηλαδή της πολιτικής ιδιαιτερότητας, της πολιτικής ουσίας"» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στο πνεύμα αυτό, απάντησε και στην κριτική που ακούγεται από συνταγματολόγους, σπεύδοντας να υπογραμμίσει:
«Ο κόσμος, για να επιλέξει ένα κόμμα που θα «καθαρίσει», χωρίς δηλαδή να έχει ανάγκη να κάνει συμμαχίες, συνεργασίες κτλ, δίνει στον έναν κατ’ ανοχή, κατ’ οικονομία, την ψήφο του, που είναι η δημοκρατική του κατάθεση κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτά δεν λέγαμε τόσα χρόνια; Δεν τα έχουμε αναλύσει, δεν τα έχουν πει όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου; Και τολμούν καθηγητές, διανοούμενοι, πολιτικοί, να μιλούν για πολιτικό έγκλημα και αποσταθεροποίηση;
Να πουν, η άποψή μας είναι να διαμορφωθεί ένας νέος δικομματισμός ή να διαμορφώσουμε ένα ευρωπαϊκό τόξο πολυκομματικό, που να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέλους από τη μέση. Ας πουν ό,τι θέλουν. Πολιτικά έχουν κάθε δικαίωμα. Έτσι δεν είναι; Αλλά μην συζητάμε ως επιχείρημα το ότι θα πρέπει η σταθερότητα να προέλθει μέσω ενός 42% ή 45% ή 40%. Αυτό είναι λοιπόν το απαύγασμα του δικομματισμού».