Κατά τη συνάντηση, η οποία, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα θετικό κλίμα, διαπιστώθηκε το πολύ καλό επίπεδο συνεργασίας που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ταυτόχρονα, όμως, υπογραμμίστηκε η ανάγκη να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων και χωρίς αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο.

Αυτό σημαίνει, ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο-παρά τις συνήθειες διαψεύσεις Κατρούγκαλου…- από την αποδοχή των μέτρων που φαίνεται πως έχει άλλωστε συνομολογήσει, τα οποία ξεκινούν από τον περιορισμό συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και την κατάργηση των 13ου και 14ου μισθού και φθάνουν μέχρι την υιοθέτηση των ομαδικών απολύσεων.

Θυμίζουμε εν τάχει ότι οι δανειστές ζητούν:

α) καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος,

β) κατάργηση της προϋπηρεσίας ή αποσύνδεσή της από τις κατώτατες αμοιβές των ανειδίκευτων εργαζομένων,

γ) αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 6% που είναι σήμερα στο 10% και

δ) από το 2017 αλλαγή του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ, με στόχο να αποτελεί ένα μοναδικό ποσό αναφοράς χωρίς κανένα επίδομα, γεγονός που ισοδυναμεί με κατάργηση 13ου - 14ου μισθού, ώστε να είναι συγκρίσιμος με άλλα κράτη της Ε.Ε.

Σε αντιδιαστολή, ο Πρωθυπουργός φέρεται να υπογράμμισε στον κ. Μοσκοβισί την ανάγκη, μετά τη θετική έκβαση της πρώτης αξιολόγησης, να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό οι διαδικασίες του καθορισμού συγκεκριμένων μέτρων για την απομείωση του χρέους. Είναι το αντίδωρο που ζητά η Αθήνα, μαζί με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για την οποία και ζητά η κυβερνηση την στήριξη των δυνάμεων του αστικού κορμού, προκειμένου να διαχειριστεί πολιτικά τις παρενέργειες του ψυχολογικού- πολιτικού σοκ.

Στο οικονομικό επιτελείο, αφετέρου, έχουν λάβει το μήνυμα του επείγοντος χαρακτήρα των πραγμάτων, αλλά και της ανάγκης να αναλάβει η κυβέρνηση την ιδιοκτησία του προγράμματος και αναγνωρίζουν ότι η χώρα οφείλει να κινηθεί στα συμφωνηθέντα χωρίς περιττές χρονοτριβές.

Το Μαξίμου από την πλευρά του, υπολόγιζε ότι στο πρόσωπο του κ. Μοσκοβισί θα συναντούσε ένα ισχυρό ανάχωμα, έναντι των αξιώσεων του ΔΝΤ.

Συνειδητοποιεί ωστόσο-και πάλι με καθυστέρηση…- ότι τα εργασιακά δεδομένα στην Ευρώπη, υποχρεώνουν σε οδυνηρές προσαρμογές, την στιγμή μάλιστα που η ίδια η Γαλλία προχωρά δια πυρός και σιδήρου σε επώδυνες εργασιακές «μεταρρυθμίσεις».

Γιώργος Χατζηδημητρίου