Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να αναδείξει και από το βήμα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό θέμα την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, σε συνδυασμό με τη διάσταση απόψεων που παρατηρείται για το θέμα ανάμεσα σε ΔΝΤ, Γερμανία και Κομισιόν, βάζει την κυβέρνησή του σε έναν μονόδρομο που δεν έχει γυρισμό.
Ο Πρωθυπουργός με τις επίμονες αναφορές του στο χρέος και τις προειδοποιήσεις του στους εταίρους της χώρας μας πως πρέπει να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για… ελιγμούς στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που δεν ήταν λίγα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν στο Συνέδριο και εξέφρασαν ανοιχτά τις επιφυλάξεις του για τη συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή του κ. Τσίπρα.
Αναμφισβήτητα, δεν θα είναι καθόλου εύκολο για τον ίδιο να προχωρήσει σε νέα αναδίπλωση και να… καταπιεί μία ακόμη άρνηση από τους θεσμούς στο θέμα της ρύθμισης του χρέους. Είτε θα εισπράξει μία έστω και μεσοβέζικη λύση για το χρέος, είτε θα οδηγηθεί σε ρήξη με τους δανειστές, θα τους καταγγείλει για αθέτηση της συμφωνίας και θα προσφύγει στις κάλπες.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στο γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης, προκειμένου εντός του Δεκεμβρίου να διεκδικήσει με όλες της τις δυνάμεις μία λύση για το χρέος.
Για την ώρα φυσικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει ανένδοτος και δεν θέλει καν να συζητάει για το συγκεκριμένο ζήτημα, τουλάχιστον, όπως λέει μέχρι το 2018.
Το ΔΝΤ από την άλλη επιμένει στην ελάφρυνση του χρέους, αλλά παράλληλα αποτελεί και τον μεγαλύτερο «βραχνά» της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις για τη β` αξιολόγηση και ιδιαίτερα τα εργασιακά.
Η Κομισιόν δηλώνει, έστω δειλά, πως πρέπει να γίνουν κινήσεις για τακτοποίηση του ελληνικού χρέους και ο ESM ανακοίνωσε πως επεξεργάζεται κάποια βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνσή του.
Η Ελλάδα παράλληλα ελπίζει σε μία γλυκιά ανακούφιση από τη μεριά της ΕΚΤ με την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE.
Ο Μάριο Ντράγκι, όμως, δηλώνει ξεκάθαρα πως η βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί «κλειδί» για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE.
Θα καταφέρει λοιπόν η Ελλάδα να πάρει κάποιες έστω «υποφερτές» ρυθμίσεις για το χρέος, που θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν το QE;
Ο συνδυασμός αυτός, θα μπορούσε να είναι αρκετός για το Μέγαρο Μαξίμου και να τον παρουσιάσει ως επιτυχία.
Αν, όμως, δεν συμβεί κάτι τέτοιο τότε οι εκλογές θα μοιάζουν αναπόφευκτες.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε λοιπόν να ρισκάρει. Άνοιξε τα χαρτιά του στους εταίρους και περιμένει τις αντιδράσεις τους. Θα του δώσουν αυτό που ζητάει για να παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας ή θα του δείξουν την έξοδο;
Σπύρος Πολυχρονόπουλος