Υπενθυμίζεται ότι στο ζήτημα του εργασιακού παραμένουν μεγάλες διαφορές σε δύο βασικά μέτωπα: στον τρόπο καθορισμού του κατώτατου μισθού και το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.

Συγκεκριμένα, η ελληνική πλευρά υποστηρίζει την επαναφορά της δυνατότητας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτών να καθορίζουν το ύψος του κατώτατου μισθού. Αντίθετα, οι θεσμοί επιμένουν ότι πρέπει να συνεχίσει να ισχύει το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, το οποίο προβλέπει τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος.

Επίσης οι θεσμοί και κυρίως το ΔΝΤ υποστηρίζουν την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% και την απεμπλοκή του κράτους από τις σχετικές διαδικασίες των αποφάσεων. Αντίθετα η ελληνική πλευρά δεν δέχεται την αύξηση του ορίου απολύσεων, ενώ υποστηρίζει να υπάρχει τουλάχιστον προέγκριση των ομαδικών απολύσεων από το κράτος και παράλληλα τάσσεται υπέρ του μειωμένου ωραρίου με παράλληλη μείωση των μισθών (ως εναλλακτική στις ομαδικές απολύσεις).