Επιβεβαιώνοντας μάλιστα την κοινή και συμφωνημένη γραμμή Αθήνας- Λευκωσίας και την άμεση εμπλοκή της ελλαδικής πλευράς στις απευθείας συνομιλίες, υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Eίναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που βρισκόμαστε σε διαρκή και στενή επικοινωνία με την κυπριακή κυβέρνηση, παρακολουθώντας από κοντά την εξέλιξη των διαβουλεύσεων, χωρίς όμως να παρεμβαίνουμε. Στο μόνο όπου θα έχουμε άποψη και δικαίωμα χειρισμού, είναι το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Και βεβαίως όλοι γνωρίζουν ότι όποια κατάληξη υπάρξει, θα τεθεί στην κρίση του κυπριακού λαού».
Αυτήν ακριβώς τη στάση, όπως είπε, «επιβεβαίωσα και στη χθεσινή μου επικοινωνία με τον Κύπριο Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο οποίος με ενημέρωσε αναλυτικά για την εξέλιξη των συνομιλιών και για τους λόγους που δεν επέτρεψαν μια συμφωνία κατά τις διαβουλεύσεις της Ελβετίας, που αφορούσαν το εδαφικό και το περιουσιακό».
Ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε ότι συμφώνησε με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι «δεν έχει κανένα νόημα τώρα και δεν είναι η δική μας πρόθεση να παίξουμε αυτό το blame game. Αυτό που προέχει για μας είναι να συνεχιστεί η προσπάθεια και να καθοριστούν με προσοχή τα επόμενα βήματα, ώστε να έχουμε σύντομα θετικές εξελίξεις και σε αυτό το μέτωπο».
Κοτζιάς: Γελοιότητες τα περί παραίτησης
Την ίδια στιγμή από τη Θεσσαλονίκη όπου παραβρέθηκε σε εκδήλωση της κίνησης Ιδεών «Πράττω» της οποίας ηγείται ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, χαρακτήριζε «γελοιότητες» όσα κυκλοφόρησαν περί δήθεν παραίτησής του. Τα απέδωσε μάλιστα, σε σχεδιασμένη και σκοτεινή επίθεση εναντίον του, διαψεύδοντας ότι τέθηκε θέμα παραίτησης και διαβεβαιώνοντας πως σε αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα δεν θα κάνει τη χάρη κανενός να παραιτηθεί.
Σε όσους του καταλογίζουν «εθνικισμό» απάντησε λέγοντας: «Μου λένε ότι το να παλεύεις για την κατάργηση των εγγυήσεων και για να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα της Τουρκίας από την Κύπρο είναι εθνικισμός, ενώ είναι σύγχρονος ευρωπαϊσμός να κατέχει η Τουρκία ευρωπαϊκά εδάφη! Συχνά αυτοί που κατηγορούν για εθνικισμό την πατριωτική Αριστερά είναι φορείς του εθνικισμού της άλλης πλευράς».