Η «τελική φάση» των διαπραγματεύσεων που θα διεξαχθούν στις 9 Ιανουαρίου στην Ελβετία στηρίζεται σε πολλές αβεβαιότητες και κυρίως στο σαθρό έδαφος της λεγόμενης (μεταμεσονύχτιας…) «Συμφωνίας του Δείπνου», της 1ηςΔεκεμβρίου του ΄16, όταν ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο κατοχικός εκπρόσωπος Μουσταφά Ακιντζί συνέφαγαν με οικοδεσπότη τον απεσταλμένο της ηγεσίας του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Έϊντε και συμφώνησαν μια ασαφή διαδικασία η οποία αφήνει όλα τα απειλητικά ενδεχόμενα ανοικτά.
Ανεξήγητα κατά πολλούς, η ελληνοκυπριακή πλευρά, ήρε τις αντιρρήσεις της και προσέρχεται στη Γενεύη χωρίς να έχουν επιτευχθεί ουσιαστικές συγκλίσεις σε όλα τα εκκρεμή κεφάλαια και βεβαίως και στο εδαφικό που να αποτυπώνονται σε κάποιον υποτυπώδη έστω χάρτη, ενώ, συμφώνησε στη σύγκληση πενταμερούς Διάσκεψης με την παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων Ελλάδας, Αγγλίας και Τουρκίας και των εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων.
Δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένο ότι η διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, που στάθηκε διαχρονικά το βασικό διαπραγματευτικό ανάχωμα της ελληνοκυπριακής πλευράς, θα εξακολουθεί να υφίσταται μετά από αυτό.
Σε κάθε περίπτωση όμως, αν οι συνομιλίες καταρρεύσουν θα έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα, σύμφωνα με μια βάσιμη άποψη σε διπλωματικούς και πολιτικούς κύκλους των δύο πρωτευουσών, προσθέτοντας ένα νέο αρνητικό ορόσημο στην πολύπαθη ιστορία του Κυπριακού προβλήματος που δεν είναι άλλο από την κατοχή μιας ανεξάρτητης χώρας.
Δυστυχώς, παρά τα όσα γράφονται, Αθήνα και Λευκωσία, δεν προσέρχονται με ενιαία και αρραγή στάση. Και αυτό, επειδή, ο κ. Αναστασιάδης, αιφνιδίασε δυσάρεστα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον οποίον ενημέρωσε εκ των υστέρων για τη «Συμφωνία του Δείπνου», η οποία υπερβαίνει τις εθνικές κόκκινες γραμμές που είχαν χαραχθεί με βάση και το γνωστό «Έγγραφο Κοτζιά».
Αντίθετα από την ελλαδική κυβέρνηση η οποία επιμένει να απορρίπτει μια λύση που θα στηρίζεται στην παρουσία του τουρκικού στρατού κατοχής, το αναχρονιστικό σύστημα εγγυήσεων που παραπέμπει σε καθεστώς αποικιοκρατίας για μια κυρίαρχη χώρα μέλος της Ε.Ε, αλλά και στην καταφανώς άνιση εκ περιτροπής Προεδρία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως του καταλογίζεται, εκτιμά ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για επίτευξη συμφωνίας.
Τα παραπάνω, με την προσθήκη της αδιαλλαξίας του Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος διεκδικεί την μόνιμη παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί με το ίδιο νομικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι βρετανικές βάσεις και την διατήρηση των εγγυήσεων, έστω για την τουρκοκυπριακή συνιστώσα, συνθέτουν ένα εξαιρετικά αβέβαιο πλαίσιο, το οποίο δεν εγγυάται επιτυχή κατάληξη στη Γενεύη.
Είναι πρόδηλο, σχολιάζουν οι γνωρίζοντας, ότι στις διαπραγματεύσεις δεν κρίνεται μόνο η τύχη της Μόρφου και το θέμα της επιστροφής 78.000 περίπου προσφύγων στις πατρογονικές εστίες, αλλά, ζωτικές παραδοχές που επηρεάζουν καταλυτικά την τύχη του Ελληνισμού, ο οποίος από το 1922, βρίσκεται σε διαρκή συρρίκνωση.
Όλα αυτά την ώρα που οι ΗΠΑ, αναζητούν ένα νέο πλαίσιο ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή και οι πετρελαϊκές εταιρείες ετοιμάζονται για προσφορές επενδυτικών συμβολαίων. Η απόφαση του νέου ένοικου του Λευκού Οίκου Ντόναλντ Τραμπ να προτείνει σύμφωνα με το δίκτυο NBC για τη θέση του νέου Υπουργού Εξωτερικών τον Ρεξ Τίλερσον, CEO της Exxon Mobil, σηματοδοτεί ευκρινώς τις προθέσεις της Ουάσινγκτον.
Στο πλαίσιο αυτών των πραγμάτων, ο πρωθυπουργός καλεί την προσεχή Δευτέρα τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μαξίμου με σκοπό την διαμόρφωση συναντίληψης, προκειμένου να δεσμεύσει κυρίως τον Πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη τον οποίον πριν από λίγο καιρό στη Βουλή είχε καλέσει να εγκαταλείψει την «επιτήδεια» θέση «η Κύπρος αποφασίζει η Ελλάς συμπαρίσταται» και να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις.
Γιώργος Χατζηδημητρίου