Η συζήτηση αυτή για κάποια πρόσωπα έχει απλή κατάληξη και λογικό συμπέρασμα: χωρίς το ΠΑΣΟΚ (ακόμη και υπό την ταμπέλα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης), προοπτικές για την Κεντροαριστερά δεν υπάρχουν.
Στα πρόσωπα αυτά συγκαταλέγεται (κατ’ εξοχήν) ο Κ. Λαλιώτης.
Στο γραφείο του στην Χαριλάου Τρικούπη αποκτά κανείς την αίσθηση ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε που το ΠΑΣΟΚ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Η βασικότερη αλλαγή βέβαια είναι μία: λείπουν περίπου 40 ποσοστιαίες μονάδες από την εκλογική του ισχύ και η Φώφη Γεννηματά εκ των πραγμάτων πρέπει σήμερα να είναι ικανοποιημένη που η τελευταία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας εμφανίζει την Συμπαράταξη να «τσιμπάει» μία μονάδα και να φτάνει το 6,5%.
Με περίπου 48 κινήσεις και πρωτοβουλίες να προβληματίζονται και να προσπαθούν να μιλήσουν για την Κεντροαριστερά, οι θέσεις του Λαλιώτη είναι αρκετά σαφείς. Και έχουν σημασία γιατί εξακολουθεί να επηρεάζει καταστάσεις και να καταθέτει προτάσεις:
«Οι θέσεις μου είναι διαχρονικά γνωστές, διαφανείς και σαφέστατες και συνδέονται άρρηκτα με μια ιστορική διαδρομή της Παράταξής μας. Η κατοχύρωση και ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Κεντροαριστεράς ως Δημοκρατικού και Προοδευτικού Πόλου συνδέεται άρρηκτα και αδιαπραγμάτευτα με τον αυτόνομο λόγο του, την αυτοδύναμη στρατηγική του και τον καταλυτικό διακριτό ρόλο του.
Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ. Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά θα αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο. Μόνον έτσι δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ και θα μπορούν να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, δυναμική και προοπτική».
Μέχρι πρότινος, είχε κυριαρχήσει η εντύπωση ότι ο Λαλιώτης ενορχήστρωνε την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και αν το σκεφτόταν, φαίνεται πως σήμερα βρισκόμαστε πολύ μακριά από κάτι τέτοιο.
Αν και γενικώς κρατά τα χαρτιά του κλειστά, η άποψή του είναι ξεκάθαρη. Το ΠΑΣΟΚ, η Συμπαράταξη ή οτιδήποτε άλλο, αντί να αναζητούν την τύχη τους στον πολιτικό μεταμορφισμό, οφείλουν να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους ταυτότητα, να καταλάβουν και να δείξουν ξεκάθαρα σε ποιούς απευθύνονται. Μία διαδικασία στην οποία υπόκεινται όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.
Με όρους εκλογικής μηχανικής, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκρούεις ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων που εγκαταλείποντας το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ είχαν προστρέξει στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα που αυτός έγινε υπερ-μνημονιακός, περιφέρονται σαν «πολιτικοί πρόσφυγες» στο βομβαρδισμένο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας.
Είναι μία λογική, με την οποία φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ - Συμπαράταξη θα πάει στις εκλογές. Και θα δοκιμαστεί.
Άγγελος Κωβαίος