Οι προσδοκίες δεν είναι ιδιαιτέρως υψηλές, δεδομένου ότι ο χρόνος έχει απελπιστικά λιγοστέψει και ίσως το πιο ευοίωνο σημάδι είναι το γεγονός ότι οι δύο πλευρές είναι προσηλωμένες στην επίτευξη απτού αποτελέσματος απαλλαγμένες από περιττές εντάσεις και την φορτισμένη ατμόσφαιρα των προηγούμενων ημερών.

Με την προσθήκη του υπουργού Περιβάλλοντος Γιώργου Σταθάκη, η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα υπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τους, Γιώργο Χουλιαράκη και Έφη Αχτσιόγλου αναζητεί έναν ικανοποιητικό συμβιβασμό στο ασφαλιστικό-φορολογικό, τα εργασιακά και τα θέματα της απελευθέρωσης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Παρά την έλλειψη πληροφοριών, οι ενδείξεις από την Αθήνα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρυτανεύει η λογική των αμοιβαίων υποχωρήσεων με την κυβέρνηση να αποδέχεται την πώληση παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα ότι οι περικοπές στις συντάξεις δεν θα εφαρμοστούν άπαξ το 2020, αλλά θα γίνουν βαθμιαία και θα μοιραστούν σε ισόποσες δόσεις ως ελάχιστο μέτρο προστασίας του εισοδήματος εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων.

Και αυτό επειδή, το σοκ θα είναι ισχυρό καθώς ο συνδυασμός περικοπών και μείωσης του αφορολόγητου, όπως εκτιμά το υπ. Οικονομικών θα οδηγήσει σε εισοδηματικές απώλειες άνω του 10% από τον πρώτο κιόλας χρόνο εφαρμογής τους, επιδεινώνοντας δραματικά τη θέση εκατομμυρίων συνταξιούχων.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να κλείσει και το μέτωπο των εργασιακών αποδεχόμενη ένα σχετικά μεγαλύτερο όριο στις ομαδικές απολύσεις, διασώζοντας κάποια προσχήματα στο ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Τα πράγματα κινούνται και πάλι στην κόψη του ξυραφιού με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αναζητά εναγωνίως ένα καλό σημάδι στη Ρώμη που θα δικαίωνε την προσδοκία του για πολιτική λύση. Κάτι τέτοιο όπως παρατηρούν στην πολιτική αγορά δεν φαντάζει καθόλου εφικτό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε τελευταία…

Γιώργος Χατζηδημητρίου